Republic of Northern Cyprus (KKTC) President Mehmet Ali Talat and Greek Cypriot president Tasos Papadopoulos will meet on Sept. 5 at Ledra Palace in the buffer zone of Lefkosa after a 14-month break. It is well known just who Tassos Papadopoulos is, what kind of solution to the Cyprus problem he has in mind and to where he will try to reroute the negotiations.
It wouldn’t be a fallacy to say that nothing will come out from this meeting, even now weeks before they meet. To prove this hypothesis, it should be enough just to dig a little into the past of Mr. Papadopoulos. He is one of the masterminds who drew up the notorious Akritas Plan under the code name “Defkalion,” aimed at ethnically cleansing the Turkish Cypriots from the island.
The other mastermind was Polycarpos Yorgacis, who was the mi-nister of interior affairs together with Papadopoulos as the minister of labor and social security in the 1960 cabinet of Makarios.
One is no better than the other
Yorgacis was executed by officers from Greece on the road to Dikmen (Dikomo) in March 1970, right after an assassination attempt on Makarios, and his murder case was filed away with the title “un-known assailant.”
This homicide is probably the only political homicide case in the world where the murderer is “unknown.” Everybody on the island, Turkish Cypriots or Greek Cypriots, knows who did it but the Greek Cypriot police.
The history of attempted genocide on the island also recorded the message of Mr. Papadopoulos threatening Turkey with ethnic cleansing and execution of all the Turkish Cypriots within 45 minutes if dared to land troops on the island.
Just before the April 24 referendum, Mr. Papadopoulos showed up on local television and with tears in his eyes requesting “No” votes from the Greek Cypriots, mentioning the Annan plan’s blockade on the roads to enosis (a final union between Cyprus and Greece) and claimed that an internationally recognized republic cannot be downgraded to a new “United Cyprus Republic.”
Now what is expected from Papadopoulos
To change his mind or to say “Yes” to a sustainable federation solution to the Cyprus issue based on two sovereign federal states.
Now Mr. Papadopoulos is claiming that this time there should be no time limit and arbitration as was in Annan plan negotiations. So it won’t be a problem if the negotiations last for a further fifty years, as long as there is no time limit. And in conjunction with this provision, if both parties can not come to an agreement on a certain item, there would be no body to negotiate the midway.
With these in mind, the next stage of negotiations on the Cyprus issue will surely last for a further thirty years, on top of the existing 39 years since 1968. If the Cyprus problem had started in 1974, why did negotiations started on April 24, 1968?
Papadopoulos has in mind a kind of solution where Turkey would not be a guarantor or have any right to intervene in case Greece tries again to annex or change the structure of Cyprus Republic as was the case on July 15, 1974. He dreams that the Turkish troops and our fellow citizens will return to Turkey with no one left behind, and one day when the political situation is suitable, to ethnically cleanse the Turkish Cypriots, once and for all as outlined in the Akritas Plan in 1961.
Nothing sensible will come out of this meeting or any others as long as the Greek Cypriots do not accept Turkish Cypriots as the partners of the Republic of Cyprus.
Tasos Papadopulos’un kim olduğu, ne olduğu, Kıbrıs’ta ne gibi bir çözüm düşündüğü ve müzakereleri nereye çekeceği belli.
Daha başından bu müzakerelerden hiçbir sonucun çıkmayacağını ve bir müddet sonra da çıkmaza gireceğini söylemek mümkün.
Bunun için iyi bir politikacı, iyi bir siyasetçi veya kâhin olmaya gerek bile yok.
Bu kehaneti yapmak için Papadopulos’un kim olduğuna bakmak yeterli.
Tasos Papadopulos, Türkleri ortadan kaldırmak için kurulan terör örgütü EOKA’nın siyasi başkanlığını “Defkalion” kod adı ile yürüten ve Türkleri yok etmek için hazırlanan AKRİTAS Planı’nın iki mimarından bir tanesi.
Diğeri de, Papadopulos’un Çalışma ve Sosyal Güvenlik Bakanlığı yaptığı Makarios kabinesindeki İçişleri Bakanı Polikarpos Yorgacis.
Al birini çal diğerine.
Polikarpos Yorgacis boyunu aşan havalara girince, 1970 yılının Mart ayında Makarios’a düzenlenen suikasttan bir hafta sonra Yunan Subayları Dikmen yolunda kendisini kurşuna dizmişler, adını da “Faili Meçhul Suikast” koymuşlardı.
Bu suikast, dünya üzerinde faili meçhul tek politik suikasttır herhalde. Suikastı kimlerin yaptığını, Rum polisinden başka, ben dâhil herkes biliyor.
Bir de Papadopulos’un soykırım tarihine geçen, ünlü bir sözü var.
1964 yılında, Türkiye eğer adaya müdahale ederse, Kıbrıs’lı Türklerin tümünü 45 dakikada temizleyeceğini söylemişti.
24 Nisan 2004 tarihinde yapılan Annan Planı referandumundan birkaç gün evvel yerel televizyona çıkmış, gözleri yaşlı olarak Annan Planının Enosis’e kapalı olduğunu ima etmiş ve “Dünyaca tanınan bir hükümet teslim aldım, bunu Türklerle eşit haklara sahip yeni bir federasyonun kurucu devletine indirgeyemem” diyerek Rum halkından referanduma “Hayır” demelerini istemişti.
Şimdi ne bekleniyor Papadopulos’tan.
Fikir değiştirmesini mi? yoksa bizim anladığımız gibi, iki devletli bir Federasyona “Evet” demesini mi? Bu sadece bir safdillik olur.
Papadopulos halkına, Annan Planına “Hayır” dedirttikten sonra hemen yaptığı bir açıklamada, bundan böyle Türklerle yapacağı görüşmelerde asla kısıtlayıcı bir takvim ve BM’nin hakemliğini kabul etmeyeceğini söylemişti.
Yani, görüşmeler ne kadar isterse sürsün, isterse elli yıl sürsün ama zamanda bir kısıtlama olmasın istiyor.
Aynı paralelde, Türklerle anlaşamaz ise, Annan Planında olduğu gibi birileri kendilerine, Türklerle anlaşamadıkları konularda çözüm empoze etmesin istiyor.
Bu kafayla bu müzakereler, ben diyeyim otuz sene, siz deyin elli sene daha devam eder ve sonunda da hiçbir somut çözüm elde edilmez.
Papadopulos, Türkiye’nin garantör olmadığı, Türk askerinin ve Türkiye’den gelen soydaşlarımızın geri gittiği, iki toplumlu, iki kesimli fakat buna karşın tek devletli ve tek egemenlikli bir federasyon istiyor.
Ne demek istediğinin ben size çevirisini yapayım.
İçinde Türklerin haklarının kısıtlı olduğu ve Türk askeri adadan gider gitmez ilk uygun politik ortamda, 1963’de yaptıkları gibi, Kıbrıs’lı Türklerin canına okuyacakları ve Türkiye’nin bu sefer müdahale edip çıkarma yapamayacağı, tüm adayı kapsayan Rum egemenliğinde “Üniter” bir devlet istiyor.
Konuşurken mangalda kül bırakmıyor ve istediği çözümün 1977 Makarios-Denktaş Doruk anlaşmasına harfiyen uygun olduğunu söyleyerek sadece “İki toplumlu, iki kesimli Federasyon” istediğini belirtiyor.
Gerisini ise yardımcısı diplomatik Büro Şefi Çionis’e söyletiyor.
1977 Makarios-Denktaş Doruk Antlaşmasında, Türk askerinin adada kalacağı mutabakatını ise ağzına bile almıyor.
İşte bu politik cambazdan ve eli kanlı adamdan, bu yılın siftahının 5 eylül’de yapılacağı “8 Temmuz 2006 Gambari Süreci”nin devamı olan müzakerelerde, olumlu ve yapıcı olması bekleniyor.
Türkçe’de buna “Ölme eşeğim ölme” deniyor.
Güney Kıbrıs Rum Yönetiminin, Kıbrıs’ın güney kıyıları ile Mısır’ın kuzey kıyıları arasındaki hayalen ilan ettiği Münhasır Ekonomik Bölge içinde yer aldığı iddia edilen petrol ve doğal gaz kaynakları ile ilgili bu güne kadar yazdığım “Köşe Yazılarımın ve Yorum yazıları”mın tümünde de, söz konusu petrolün ve doğal gazın varlığının şüpheli, çıkarılması durumunda da çok pahalı olacağını yazmıştım.
Rumların bu davranışındaki asıl amacın, petrol çıkarmak değil, Kıbrıs adasının dört bir tarafını çepeçevre saran denizlerde “Münhasır Ekonomik Bölgesini” ilan etmek ve KKTC ile Türkiye arasındaki sularda da hükümranlığını tescil etmek olduğunu iddia etmiştim.
Türkiye 1958 Cenevre Konvansiyonu ile halen söz konusu sularda hak sahibidir ve Ege’deki Yunan adalarına da kıta sahanlığı hakkı veren kısa adı ile UNCLOS olarak bilinen 1982 III.cü Deniz Hukuku Konferansı sonuçlarına da imza atmamıştır.
Rumların asıl amacı petrolden çok, 1958 konvansiyonu ile kazanılmış Türkiye’nin tüm güney sahilleri ile Mısır’ın kuzey sahilleri arasında kalan ve içinde Kıbrıs adasının da yer aldığı sulardaki Münhasır Ekonomik Bölge hakkını çiğnemek ve tüm bu sularda kendi hakları olduğunu ilan etmek.
Daha ilk günden bu su yüzüne çıkmıştı.
Rumların açtığı ihaleye katılan şirketlerin sayısı ve kimlikleri, bu iddiamı doğrulamaktadır.
Özellikle sadece ve sadece 6.cı, 11.ci ve 12.ci parsellere teklif verilmesi, Mobil, Shell, BP, Exxon, Q8, Lukoil gibi petrol devleri ile Fransız, Rus, Çin ve Hindistan’ın dev şirketlerinin ihaleye katılmaması, olayın politik olduğunu ve “Kıbrıs Rum hükümetinin Petrol Diplomasisini değerlendirerek, Türkiye’ye karşı konumunu güçlendirmek yönündeki büyük çabasını” açıkça ortaya koymaktadır.
Tabiî ki bu çaba büyük bir fiyasko ile sonuçlandı.
İkinci aşamada açılacak olan 3 ve 13 numaralı parsellerde petrol ve doğalgaz bulunduğu yönünde göstergeler olmasına rağmen buradaki en büyük sorunun, bu kaynakların çok derinde bulunmaları ve bu derinlikten söz konusu yer altı kaynaklarının çıkarılmasının maliyetlerinin çok yüksek olacağıdır.
Şimdi bunu tüm şirketler ve bilirkişiler de dile getirmektedir.
Güney Kıbrıs’ın münhasır ekonomik bölgesinde şu anda halen daha ek sismolojik araştırmaların devam etmektedir. Üç boyutlu olarak gerçekleştirilen bu araştırmaların sonucunda petrol yataklarının bulunup bulunmadığının daha net ortaya çıkacaktır.
Aslında yapılan iş, basit bir tanımlama ile, belli bir derinlikten aşağıya doğru ses dalgaları gönderilerek, deniz dibi yapısının nasıl olduğunun tespit edilmesi ve bu tespite göre de nerelerde petrol olabileceğinin tahmin edilmesidir.
Günümüzdeki aygıtlar, deniz dibinin metrelerce altındaki petrolü tespit edebilecek gelişmişlikte değildir. Belki birkaç yüz yıl sonra bu aletin keşfi gerçekleşebilir. O vakitte herhalde petrole gereksinim olmayacaktır.
Tahminler yapıldıktan sonra, petrolün olabileceği yerlerde sondaj işlemi başlatılmaktadır. Petrolün kesin var olup olmadığı ancak sondajdan sonra belli olmaktadır.
Sondaj işlemi de bittikten sonra, petrole rastlanılan yerlerin üstüne petrol platformu kurulmaktadır. Bu güne kadar kurulmuş olan en derin sulardaki platform 1898 m. derinliğe kurulabilmiştir.
Güney Kıbrıs ile Mısır arasında petrol bulunduğu tahmin edilen 3.cü ve 13cü bölgelerdeki derinlik, 1898 m.den çok fazladır ve orada nasıl bir teknoloji ile platform kurulacağı ise daha açıklığa kavuşturulmamıştır.
Petrol şirketleri ise, bir bölgede petrolün var olduğunu ancak ve ancak platformun vanasından petrol aktığı vakit kabul etmektedirler. Vanadan petrolün akması için gerekli olan tüm harcamaların toplamı ise 150 milyar Dolardır.
Bu nedenle de, siyasi sorunların bulunduğu bölgelere hiçbir petrol şirketi yatırım yapmamaktadır.
Gerçekte, Kıbrıs Rum hükümetinin yapmak istediği, büyük beklentiler yaratarak, “petrol keşfini ve onun yaratacağı refahı” gelecek yıl yapılacak ve Papadopulos’un da aday olduğu “Cumhurbaşkanlığı” seçimleri ile bağdaştırarak Papadopulos’un kazanmasını sağlamak ve de Türkiye’nin, tüm güney sahilleri ile Mısır’ın kuzey sahilleri arasında kalan ve içinde Kıbrıs adasının da yer aldığı sulardaki Münhasır Ekonomik Bölge hakkını çiğneyip, söz konusu bu sularda kendi hakları olduğunu ilan etmek amacını taşımaktadır.
Bu Bizans oyununa ne Türkiye, nede petrol devleri kandı.
Kaybeden gene Rumların kedisi oldu. Hem prestijlerini kaybettiler hem de güvenilirliklerini.
Have you ever heard of the “barricades of shame” in Cyprus, built by the Greek Cypriots to isolate the Turkish Cypriots from the world and commit genocide on them by not allowing to Turkish quarters on Cyprus, particularly the capital city of Nicosia, the entry of food, water, electricity and basic needs for human survival, for four years running from 1964 to 1968?
The masterminds behind these “barricades” were the Interior Af-fairs Minister Polycarpos Yorgadjis and the Labor and Social Insurance Minister Tassos Papadopoulos, now the president of the Greek Cypriot government.
In August 1964, following the defeat of the Cypriot National Guard –Ethniki Fruro– reinforced with the 5,000 troops sent by mainland Greece in the Erenköy (Dilirga) battle, the Makarios government decided on ruthless economic sanctions together with armed attacks as the best means to destroy and suppress the Turkish Cypriots, who were supposed to be the founding partners of the 1960 Republic of Cyprus.
Nevertheless the masterminds in the Greek government believed that these two actions would, in the long run, prove a more effective weapon than a military offensive alone.
On the other hand, while the Turkish Cypriot community had mustered an armed force with the potential, though limited, to resist such an offensive, that community did not have the means to win an economic battle.
Following the Erenköy battle, the Greek government blocked all movement of Turkish people and supplies into the Turkish Cypriot enclaves of Nicosia, Lefka, Limnitis and Kokkina. On Sept. 5, the Tur-kish Cypriot quarters of Famagusta and Larnaca were also blockaded.
The Turkish Cypriots were squeezed into open-air prisons and forced to eke out livings without food, water, electricity, clothing, medi-cine, movement, traveling, jobs, money and hopes for a future for four months.
By the Nov. 15 substantial freedom of movement had been allowed in and out of the enclaves, but government-imposed restrictions on materials necessary for human survival was still in force and included flour, medicine and milk for babies, together with the other 37 items.
On Nov. 20, 1964, the government allowed Turkish Cypriots to enter and leave the Turkish Cypriot quarter of Nicosia, subject to ri-gorous searches for any kind of goods. Vehicles carrying Turkish Cy-priots were forced to wait in the queue for hours and hours under the extreme summer heat and freezing cold of the winter for no specific reason. Some were carried away by the Greek police and never returned back; their bodies were never recovered.
Although the aim was to search vehicles, it was actually to show off the might of the Greek government and non-existence of human rights for Turkish Cypriots.
During the period immediately preceding Nov. 20, 1964, only 10-20 Turkish Cypriots had been allowed to enter the Turkish quarter of capital city Nicosia daily. About the same number was being turned away.
In the first 10 days following the lifting of restricted movement, a daily average of 325 Turkish Cypriots were allowed to enter Turkish Cypriot quarter in Nicosia, though the same number of Turkish Cy-priots had to leave before sunset.
During the entire period of these “Greek Barricades of Shame” — August 1964 to November 1967 — the Greek government maintained strict blockades of all the Turkish enclaves, though June 10, 1965 it lifted its restrictions on the imports of some foodstuffs and materials.
The alleged “strategic materials” list was revised several times be-fore it was withdrawn completely in March 1968. The most significant effect of this list was to prevent the importation of any building or maintenance materials and spare automotive or electrical parts into Turkish Cypriot enclaves. The result was a progressive deterioration of Turkish Cypriot housing and means of production.
During the period starting from Dec. 21, 1963 until the Turkish intervention on July 20, 1974, when, according to Greek Cypriots and their Pinocchio-like politicians, both Turkish and Greek Cypriots were happily living, funds normally paid to the Turkish Cypriot community were spent on Greek Cypriots, as Turkish Cypriot competition was totally destroyed and demolished, as well as degrading Turkish Cy-priots.
The recession of the Turkish Cypriot sector of the economy would have been even more severe were it not for Red Crescent relief ship-ments and financial aid from mainland Turkey.
The inhuman “Greek barricades of shame,” which isolated Tur-kish Cypriots socially and commercially from the rest of the island and the world while restricting the freedom of movement and preventing even simple living, were in fact counterproductive because they served to increase inter-communal enmity while uniting Turkish Cypriots behind their leaders and strengthening their bonds with mainland Turkey.
In propaganda business, Greeks are quite skilful to decorate it with lies.
Since 1974, the Greek Cypriot leaders, Makarios, Kyprianou, Vasiliou, Klerides and Papadopulos, all the Greek Cypriot politicians in power, the institutions and the NGO’s under their control, as if they were a chorus, sang the fictitious “Cyprus problem started in 1974” number to their people and to the world, non stop.
And still they play the same tune.
Any Greek or European or even a foreigner, when questioned on the Cyprus issue, will mention that the problem started in 1974.
As if the island of Cyprus was covered with peace to the tiniest village before 1974 and the Turkish Cypriot and Greek Cypriot people were living happily together, with no problem at all. And one day, suddenly the Turkish army decided to invade the island and the peace was raped.
When you hear the Greeks, this is what they will tell you.
“The mother of the lies” would say one of the leading politicians of the modern times, who knew the Cyprus problem from the beginning to the end.
Even in the “Missing persons issue” they lied to their own people and to the world for years. And still they insist on the lie that all the missing Greek Cypriots are because of the Turkish Peace Mission which took place in July 20, 1974, as if no Greek Cypriot was killed in the coup d’Etad organized by the Greek Officers from Greece in July 15, 1974.
According to the Greek Cypriot press and the findings of the “Auto-nomous Missing Persons Committee”, at least 750 supporters of Maka-rios, were ruthlessly killed by the joint forces of EOKA-B and Greek Cypriot National Guards, under the command of the Greek Officers from Greece during the coup days.
Now the long lasting lie or the fictitious Greek propaganda on the missing persons issue is surfaced by the DNA tests of the “Autonomous Missing Persons Committee”. Most of them were found in the Greek Cypriot territories, where no armed clashes took place between Greek Cypriots and the Turkish Army.
The findings of the DNA tests are on the contrary to the fictitious Greek propaganda since 1974.
In the Protara area of the Famagusta district, a small mass grave found, bearing the bodies of the six innocent civilian Turkish Cypriots who were carried away from their offices by force by the Greek Cypriot bandits, members of the notorious EOKA organization, and killed ruth-lessly in the year 1964 and dumped to a well.
The total number of the civilian Turkish Cypriots, executed ruthlessly by these Greek Cypriot bandits, during the accursed years between 1964-1974 is exactly 502.
The Greek Cypriots ruthlessly killed 502 Turkish Cypriots before 1974 and still they build up the “Cyprus problem started in 1974” tale.
It seems now a days that most of the Greek Cypriots do not believe any more to their Pinocchio like politicians.
A ceremony was held couple of days before in the southern Greek Cy-priot area, on the commemoration of the Greek Cypriots who died in the severe fighting which took place on Erenkoy (Dillirga), in August 8-9, 1964, between Turkish Cypriots and Greek Cypriots.
During the accursed years between 1964-1974, the Turkish Cypriots were under a genocide treatment and in August 8-9, 1964, the Cyprus Greek National Guards reinforced with the 5,000 soldiers of Greek troops amounting to 20,000 sent by the mainland Greece to Cyprus, attacked to the Turkish villages in Erenköy (Dillirga) area.
The commander of attacking forces, general Grivas even had advertised for 7 days on run in the local papers, to invite the Greek Cypriots to spectate the defeat of the Turkish Cypriots and the cleaning of the area from their eternal enemies.
But unexpected had happened, and the mighty Greek Cypriot forces had to retreat on august 9, 1964, with hundreds of losses and casual-ties. Mouse hole was invaluable at that very specific day.
I still don’t understand how the Greek politicians persistently say that the “Cyprus Problem started in 1974”, irrespective of the lives lost from the both people of the island, Greek Cypriots and Turkish Cypriots, during the accursed years between 1964-1974.
If that is so and the Cyprus Problem had started in 1974, what hap-pened before 1974 in the island and the hundreds of lives from both people were withered.
There is a proverb in Turkish which says “The candle of the fabulist lasts till sunset”, which means there is always an end to a lie and the truth will emerge at the end.
So as the Cyprus issue. The sunset now seems very close.
