1961 yılı benim için çok önemli olayları yaşadığım bir yıldı. Zaten gelişinden de belliydi önemi.
İlk defa rahmetlik Annem ve Babam beni, kendileri ile beraber Yılbaşı kutlamasına götürmüşlerdi. Onlar için, benim bu kutlama dediğim kavram akşam yemeği idi ama benim için evin dışında, ışıklardan, müzikten, birlikte şarkıların söylendiği, dansların edildiği bir ortamda başımın döndüğü bir kutlamaydı.
Yavruvatan’dan Mutlu Yıllar
Artık tek haneli yaştan çıkmış iki haneli yaşa geçmiştim. Üstelik ilkokulu bitirmiş Ortaokula başlamıştım. Anne ve Babamla da olsa gece dışarı çıkmış, bir eğlenceye katılmıştım. İşin gerçeği artık çocuk değil delikanlıydım. Büyüteçle aynanın karşısına geçer yüzümün her tarafını milim milim incelerdim. Olmaya ki adına sakal denilen ve erkekliğin sembolü olan, benim de arkadaşlarıma caka satacağım bir tüyü tespit eder, arkadaşlarıma gösteririm diye.
Dudaklarımın üstünde bir iki tane belirli belirsiz siyah tüy başını çıkartmıştı o yıl. İçimi büyük bir heyecan kaplamıştı. Babam elektrikli tıraş makinası ile tıraş olurdu. Ben onu hiç sevmezdim ve aklım hep, yüzümü köpükle kaplayıp, içine jiletin takıldığı tıraş bıçağı ile tıraş olmaktaydı. Nasıl da havalıydı öyle tıraş olmak. Artık Sarayönü’ne gittiğimde gözüm jilet ve tıraş makinesi satan dükkânlardaydı. Nedendir bilinmez, yolum da hep onların önünden geçerdi, gideceğim yere uysa da uymasa da. Büyük bir havayla “Ralleigh” marka askeri yeşil renkte boyalı bisikletimi, kaldırıma park eder, iner ve büyük adam pozlarında tıraş makinelerine bakar ve en iyisini seçmeğe çalışırdım. Önce gözüme kestirmeli,yeterli parayı biriktirince gidip almalı, sonra da odamda iyice gizlemeliydim. Eğer ortaya çıkar da rahmetlik ağabeyim görürse önce beni makaraya alır, sonra da ele güne rezil ederdi. Böylesine önemliydi bu konu benim için.
İlk sakal tıraşımı olduğum gün, yüzümde dudaklarımın üstünde üç beş tane siyaha çalan tüylerden başka bir şey olmamasına rağmen ben, kocaman bir adam gibi, tüm yüzümü sabunla kaplamış, tıraşa hazır etmiş, sonra da büyük bir keyifle, olayın tadını çıkara çıkara, herhalde yarım saat süren bir sakal tıraşı ritüeli yaşamıştım.
1961 yılının yılbaşı akşamı, o dönem Lefkoşa’nın göz bebeği olan Çağlayan Gazinosuna gideceğimiz belli olunca beni müthiş bir heyecan kaplamıştı. Zaten benim hatırladığım birkaç yer vardı ona benzeyen sık sık gittiğimiz. Bazen rahmetlik Annibal’ın Zafer Sineması karşısındaki kebapçı dükkânına giderdik, bazen de Boğaz’daki, sanırım adı “Cennet Taverna” olan restorana. Babam o yıl, plakası “V 456” olan arabasını satmış yerine yepyeni “Y 066” plakalı beyaz bir Jaguar almıştı. Tam bir kuğu gibiydi Jaguarımız. Dönemin en son teknolojisi ile donanmış yapısı ile yollarda sessizce süzülür, kendisinin karşısında hiçbir araba duramaz, hiçbiri de yarışamaya cesaret edemezdi.
O gece, Çağlayan Gazinosu’na gitmeden evvel, evde yapılan küçük kutlama yemeğinden sonra annem masaya kocaman bir yeni yıl pastası koydu. Üzerinde “1961” yazan, her yeri çikolata ile kaplı, ağzımın sularını akıtan muhteşem bir pasta… Özelliği de yeni yılın şanslısının kim olduğunu tespit etmek için içine bir tane “Çifte Şilin” konmuş olmasıydı. Pastanın etrafındaki herkes çok heyecanlıydı, “Çifte Şilin” kime çıkacak diye. Ben için için dua etmiştim şilinlerin bana çıkması için. Benim için büyük paraydı Çifte Şilin. Tamı tamına on tane KitKat alırdım ben onunla Meclis’in karşı köşesindeki bakkal “Blacky”den. En ucuz ondaydı Kitkat’lar. Her yerde üç kuruş, onda iki kuruştu bir KitKat.
İlk servisi rahmetlik annem bana yapmıştı evin en ufaklığı olduğum için. Ben, doğduktan sonra farkında olmadan rahmetlik ağabeyimin elinden almıştım bu ayrıcalığı. Elimde ağlamak, zırlamak gibi kocaman bir silah olduğundan her öncelik bendeydi. Tabağıma konan kocaman pasta dilimini keyifle yerken, sanırım annemin gözü de çaktırmadan bendeydi ki, aniden ağzımdan “çat” diye bir ses çıktı ve dişime sert bir cismin geldiğini hissettim. Ne olduğunu anlamıştım. Hemen elimi ağzıma soktum ve az daha sevinçten bayılacaktım. Çifte Şilin bana çıkmıştı….
Çağlayan Gazinosu’nda neler yaşadığımızı da, Allah izin verirse, gelecek senedeki son köşe yazımda anlatacağım.
Tüm okuyucularıma güzel, mutluluk, sevgi, sağlık ve huzur dolu bir yıl dilerim…
Prof. Dr. Ata ATUN
KKTC III. Cumhurbaşkanı Politik Danışmanı
e-mail: ata.atun@atun.com veya ata.atun@gmail.com
http://www.ataatun.org
Facebook: AtaAtun1
Kudüs’ün ABD tarafından İsrail’in başkenti olarak tanınması ve Büyükelçiliğini Kudüs’e taşıma kararının ardından Türkiye ile Yemen tarafından hazırlanan ve Birleşmiş Milletlere üye tüm devletlere “Kudüs’te diplomatik misyon kurmaktan kaçınma” çağrısı yapan karar tasarısının, BM Genel Kurulu’nda ABD’nin tüm tehditlerine rağmen 128 oyla kabul edilmesi, dünya üzerinde 1945 yılından beri süregelmekte olan küresel politik dengeleri bozulduğunun çok açık bir göstergesi. Aynı zamanda ABD’nin patronluğunun da son bulduğuna işaret ediyor bu oylama.
BM tarihi bir süreçten geçiyor. Bunun arkasından bir değişimin geleceği de kesin. BM Genel Kurulunda, ABD’nin Güvenlik Konseyindeki vetosuna rağmen “Kudüs’te diplomatik misyon kurmaktan kaçınma” çağrısının onaylanması ve ABD’nin bu konuda yalnız kalmasının yaratacağı artçı dalgalar, özellikle oylamada “Evet” oyu kullanan ülkelerin canını belki biraz yakacak ama asıl zarar gören ABD Başkanı Trump olacak.
Başkan Trump
Bu olay bana 1963 Kasımında suikaste kurban giden ABD Başkanı John. F. Kennedy’yi hatırlattı. FED’i kapatması Kennedy’nin sonunu getirmişti. Aynı şekilde FED’in Yönetim Kuruluna ABD Devletinin bürokratlarını sokmak istemesi Trump’ın da, -Kennedy gibi hazin olmasa da- sonunu hazırlıyor. Kendisine suikast yapılmadı ama “Biz senden daha güçlüyüz. Bizi dinlemezsen böyle dünyaya rezil olursun” mesajı verildi kendisine. Bu saatten sonra Başkan Trump’ın işi zor. Zira BM’deki bu oylamadan sonra ABD ile birlikte Başkan Trump’ın karizmasının çizildiği ve “Dünya’nın Başkanı” sıfatının yara aldığı çok açık.
Elbette bunun arkasından ABD’nin karşı durması nedeni ile mazlum olan milletlerin mağduriyet yaşadığı birçok konu yavaş yavaş önce dünya gündemine düşecek, sonra da BM Genel Kuruluna gelecek.
Kıbrıs konusu da bunlardan bir tanesi. ABD’nin Gizli Devleti’nin, Pentagon’un ve CIA’nın bölgesel çıkarları, Akrotiri ve Dikelya askeri üsleri ile Trodos’lardaki Apollo tepesinde yer alan (Echelon) dinleme üssünün dünyanın diğer yerlerindeki ABD üslerinden çok daha önemli olması nedeni ile 1950 yılının Ocak ayında ABD eli ile Kıbrıs’ta tohumları ekilen Kıbrıs halen daha sürdürülebilir bir çözüme ulaşmış değil. Ulaşacağı da yok. Adadaki huzursuzluğun bittiği ve ada üzerinde yaşayan iki etnik toplumun barış içinde yaşamaya karar verdiği gün, her iki toplumun gözlerinin bu üslere çevrileceği ve boşaltılmaları isteneceği için, adaya çözümün gelmesi ABD’nin ve İngiltere’nin işine hiç gelmiyor.
Buna ilaveten Rum tarafının çözüm isteksizliği, Türk tarafını azınlık olarak görmesi/ lanse etmeye çalışması ve Rum Üniter Devleti’nin kurulması için çaba harcaması, Federasyon tipi bir çözümün olamayacağını yıllar önce ortaya koymuştu. Crans Montana’da müzakelerin, Rumların açgözlülüğü ve Bizans oyunları nedeni ile çökmesinden sonra taraflar, sürdürülebilir bir çözümün son 49 yıldır görüşülmekte olan “Eşit statüde iki devletten oluşacak Federasyon” olamayacağı gerçeğini artık kavramış durumda.
Tüm bu gelişmeler, Türk tarafının kendisine yeni bir strateji çizmesinin ve yeni bir yol seçmesinin zamanının geldiğine işaret ediyor. Özellikle de BM Genel Kurulunda yapılan son Kudüs oylamasından sonra değişen dünyanın yeni politik dengesi içinde, mazlum ülkelerin benzeri konuları ile birlikte KKTC’nin son 34 senedir altında ezildiği insanlık dışı ambargoların kaldırılması konusu BM genel Kuruluna getirilebilir. Daha doğrusu getirilmelidir.
Türkiye bunun üstesinden gelebilecek kadar güçlü ve liderlik vasıflarına sahip bir ülke. Arap ülkelerini ve dost ülkeleri Kudüs konusunda bir araya getirme başarısını gösterdikten sonra aynı tarzda bir arka çıkma girişimi, KKTC üzerindeki ambargoların kaldırılması için de yapılabilir. Bunun için hem Türkiye hem de KKTC, Azerbaycan ile birlikte, el ele yoğun bir siyasi çalışma başlatmalı, bu yolda her tür gayret gösterilmelidir.
Prof. Dr. Ata ATUN
KKTC III. Cumhurbaşkanı Politik Danışmanı
e-mail: ata.atun@atun.com veya ata.atun@gmail.com
http://www.ataatun.org
Facebook: AtaAtun1
Kıbrıs’ta çözümün modeli değişiyor
Müzakerelerin ucu açık ve Rumların keyfine kalacak şekilde devam etmeyeceği artık kesinleşmeye başladı.
Müzakereler konusunda yaptırımcı etkileri olan siyasilerin söylediklerini dikkatle okuyorum, özellikle KKTC ve Türkiye’deki siyasiler ile Rum lider Anastasiadis ve görüşmecisi Mavroyannis’inkileri.
KKTC Ekonomi ve Enerji Bakanı Sunat Atun’un, “Bizim her zaman kalıcı bir çözüme yönelik olarak dost elimiz Güney Kıbrıs’a doğru uzatılmış durumda. Ancak biz ilelebet Güney Kıbrıs ile bir çözüm olsun diye bekleyecek değiliz. 60 yıldır gayretlerin tamamı sonuçsuz kalmıştır. Üstelik de masa başında müzakere edilmesine ve bizden talep edilen fedakarlıklara olumlu yanıt verilmesine rağmen sonuçsuz kalmıştır. Haliyle KKTC olarak da sonsuza kadar tanınmamış ve müzakerelere mahkum edilmiş pozisyonda beklemeye artık niyetimiz yok. Bu noktada ana vatanımızla istişare içinde yeni modelleri elbette konuşmak durumundayız” sözleri 2018 Şubatından sonra Kıbrıs konusunda nelerin yaşanacağını ortaya koyuyor.
T.C. Dışişleri Bakanı Mevlut Çavuşoğlu’nun TBMM Bütçe görüşmelerinde söylediği, “…. KKTC pasaportunun daha fazla ülkede geçerli olması için daha fazla ülkede, şehir de temsilcilik açılması için hep birlikte, iktidar, muhalefet çalışalım çünkü Kuzey Kıbrıs Türk Cumhuriyetinin üzerindeki izolasyonların kalkması gerekiyor. Avrupa Birliği bu konuda da sözünde durmadı” sözleri de Türk tarafının Kıbrıs konusundaki yeni stratejisinin ipuçlarını veriyor.
BM’de Kudüs Oylaması
Cumhurbaşkanı Mustafa Akıncı da bu konuda aynı kapıya çıkan ifadeler kullanmakta. Rumlarla anlaşma yapmak için her tür fedakarlığa razı olan ve ödünler veren KKTC Cumhurbaşkanı tarafından 18 Kasım tarihinde dile getirilen “Müzakereler 50 yıl daha mevcut prosedürlerde devam edemeyecek… Sonuçsuz bir müzakere girdabının içine girmemek gerek. Bu konuda kararlıyız … Kıbrıs sorununun esası, Kıbrıs’ta yönetimi paylaşmama, Kıbrıslı Türkleri eşit görmeme, bizleri ele geçirdikleri Kıbrıs Cumhuriyeti’nin içine yamalama arayışından kaynaklanan ve bu adayı Yunanistan’a bağlama girişimidir…” sözleri, müzakerelerin aynı formül ve düzende devam edemeyeceğinin göstergesi. Özetle “Kıbrıs konusu ve görüşmeler eskisi gibi olmayacak, yeni bir uygulamaya geçeceğiz” demeye getiriyor Akıncı.
Artık minareleri gözüken köyün neresi olduğu belli oldu. Kıbrıs sorununa çözüm konusu belli ki iki devletliliğe doğru dönüş yapmış durumda. Artık konuşulacak konu Rumların adeta empoze etmek istedikleri “Rum Üniter Devletinin kurulması” değil, adada iki devletin varlığının kabulü ve barış içinde yan yana yaşamalarının görüşmeleri olacak.
Anastasiadis’in burnunun büyüklüğünün ve Türklerle ortak bir devlet kurmak istememesinin, adanın resmi yollardan bölünmesine yol açtığının bilincindeler. Bu nedenle de Rumlarda küçük çapta bir paranoya başlamış durumda. Yarım asrı aşan bir süredir devam eden müzakerelerin, 1977 yılından bu yana süregeldiği şekilde devam etmeyeceğinin artık farkındalar ve uzatmaları oynamaya çalışıyorlar.
Zaten, Dünya üzerinde dengeler, Aralık ayından yaşanan gelişmelerle alt üst olmuş durumda. ABD Başkanı Trump’ın, Kudüs’ü İsrail’in resmi başkenti olarak tanıdığını ve Tel Aviv’deki ABD Büyükelçiliği’nin Kudüs’e taşınacağını açıklaması sonrasında Türkiye Cumhuriyeti’nin ele geçirdiği bölgesel liderlik ve İslam Ülkelerini İİT çatısı altında toplamasının ucunun bir müddet sonra KKTC’ye de değeceği kesin. Ki, artık Başkan Trump’ın çıkışları ve BM Genel Kurulu’nda ABD’nin Kudüs’ü İsrail’in başkenti olarak tanımasını reddeden karar tasarısına destek verecek ülkeleri, yardımı kesmekle tehdit etmesi bence bardağı taşıran bir damla olacak. İlk darbeyi ABD dolarının, ikinci darbeyi de ABD’nin kendisinin siyasi olarak yiyeceği bence kaçınılmaz bir süreç. Neticede dünyayı, Kıbrıs’ı da etkileyecek bir kaos dönemi bekliyor… Hep birlikte göreceğiz.
Prof. Dr. Ata ATUN
KKTC III. Cumhurbaşkanı Politik Danışmanı
e-mail: ata.atun@atun.com veya ata.atun@gmail.com
http://www.ataatun.org
Facebook: AtaAtun1
1950’li yıllarda babamın dış ülkelerdeki görevi nedeni ile ilkokulu TED Ankara Koleji’nde yatılı okumuştum. 5 yaşında girmiştim TED Ankara Kolejine ve yatılı. Bütün yaşdaşlarım ağlayıp zırlarken, bu yaşam beni hayata hazırlamıştı. Tek başıma her sorunun üstesinden gelmeyi daha bu yaşlarda öğrenmiştim. Ve de Türkçemin, Kıbrıslı Türk olmama rağmen mükemmelden de öteye güzel olmasına neden olmuştu Ankara’da eğitim görmem. Bütün dünyam okulum, yatakhanem, Kızılay’dan, Cebeci’den ve Atatürk Bulvarından ibaretti. Cumartesi günleri öğleden sonraları ve Pazar günü büyük keyif alırdım çıkıp buralarda dolaşmaktan.
Şimdiki Ankara ise, benim aklımdaki minik Ankara’dan çok farklı. Dev boyutlarda büyük bir metropol olmuş. İkinci eşim Ankara’lı olduğundan, Ankara’yı her ziyaretimde biraz daha çok tanımaya başladım. Bu son ziyaretimde ilgimi çok farklı hizmetler çekti. İtfaiye Meydanına 4 minareli muhteşem bir cami yapılmış. Benim mühendis olarak değerlendirmeme göre Hünkar Camilerinden esinlenmiş. Tabii yanılmış da olabilirim. İçi, dışından daha güzel, tek kelime ile muhteşem. Zemin yerden ısıtılıyor. Kış günü ibadet ederken, sıcacık bir zeminde namazını kılıyor inançlılar. Devlet araziyi vermiş sadece, caminin bütün inşaat bedelini halk karşılamış, cebinden yaptığı yardımlarla. Cuma günü caminin içinde tahminen 2 bin 700 kişi, bahçede ise, caminin iç büyüklüğü ve içindeki insan sayısı ile kıyasladığımda 4 bin kişi vardı herhalde.
Şehir hastanesi yapılmış Ankara’da. Çok düşünceli ve mükemmel bir düzen kurulmuş hastanede. En çok ilgimi çeken ise, refakatçiler için hasta odası içinde rahat etmeleri için her tür olanak sağlanırken, hastaların Ankara dışından gelen aileleri ve ziyaretçileri için de özel misafirhanenin yapılmış olması. Daha önceleri park yerindeki araçlarının içinde kalmak zorunda olan aileler ve ziyaretçiler şimdi her konfora sahip misafirhanede kalıyorlar. Bu misafirhanede konaklama ücreti çevredeki otellerin gecelik fiyatının yarısından daha az.
Kimsesizlere ve Evsizlere açık, tamamen ücretsiz bir otelin yapılmış olduğunu ise ilk kez gördüm ve gözlerime inanamadım. Aklıma İngiltere’ye ilk gidişimde Londra metrosu içinde, kıyıda köşede buldukları karton kutuları düzenli bir şekilde açarak yere serdikleri kartonların üzerinde yatan evsizleri (homeless) gördüğümde uğradığım şok geldi. Aynı şoku seneler sonra gittiğim ABD’nin göz bebeği Washington’da da yaşamıştım. Filmlerde ABD’nin bir refah ülkesi olduğu kafalarımıza adeta zorla kazınırken, metroda ve sokaklarda yatan perişan haldeki evsizleri görünce donakalmıştım. Ankara’da Anafarta’lardan sobacılara, 1ci taş merdivenden inerken yer alan otel, Kimsesizler ve Evsizler için devlet tarafından inşa edilmiş. Bu otelde verilen her hizmet tamamen ücretsiz. Evsizler orada hem kalıyorlar, hem sağlık ve temizlik hizmeti alıyorlar hem de karınlarını doyuruyorlar.
Üniversite öğrenciler için Kurtuluşta özel bir çamaşırhane açılmış. Öğrenci belgesi ile içeriye giriliyor ve deterjan da dahil olmak üzere tüm hizmetler ücretsiz olarak öğrencilere sunuluyor. Öğrenciler ceplerinden tek bir kuruş dahi ödemeden tüm yıkama gereksinimlerini buradan karşılıyorlar.
Bir diğer sosyal hizmet de Kütüphaneler. Öğrencilerin kullanımı için haftanın yedi günü yirmi dört saat açık kütüphaneler. Tamamen ücretsiz sadece üye olunması gerekiyor. Geceleyin sabaha kadar kalıp çalışmak isteyen öğrencilere sıcak çorba ve yemek veriliyor. Yeter ki gelsinler ve çalışsınlar. Çalışmaktan yorulup ara vermek isteyenler için de dinlenme ve uzanma yerleri var. Tek kelime ile mükemmel. Hem öğrenciler çalışmaya teşvik ediliyor, hem de sokaklardaki kötü alışkanlıklardan uzak tutuluyor bu kütüphanelerle.
Zaman zaman kimsesiz ve fakirlere bazı sivil toplum örgütlerinin geceleri yemek vermesinden öteye ben, işin açıkçası böylesi uygulamaları Avrupa Birliğinde ve ABD’de görmedim, belki de var da, ben göremedim, bilemiyorum. İşin ilginç tarafı bizler niye böylesi güzel sosyal hizmetlerden hiç bahsetmiyoruz veya da medyadaki çok konuşan ve eleştirenler bahsetmiyorlar da sadece şikayet ve başarısızlık edebiyatı yapıyorlar, gerçekten anlamıyorum. Eleştirilerin yanında güzellikler de, yapılanlar da ve halka verilen hizmetler de bahsedilmeli….
Prof. Dr. Ata ATUN
KKTC III. Cumhurbaşkanı Politik Danışmanı
e-mail: ata.atun@atun.com veya ata.atun@gmail.com
http://www.ataatun.org
Facebook: AtaAtun1
Geçen yazımda, ABD’nin 1950’li yıllardan başlayarak Türkiye’yi nasıl kıskacı altına aldığını, Türkiye Cumhuriyeti Devletinin en derin noktalarına kadar nasıl nüfuz ettiğini yazmıştım. Bugünkü yazımda da ABD’nin patronunun kim olduğuna ve nasıl vesayet altına alındığına değineceğim.
Dünyanın para politikasını, ABD basınını ile uluslararası ajansları ve birbirine bağlı olarak hastalık ve ilaç ikizlerini tümden yöneten, içinde çoğunluğunun Yahudi olduğu 12 aile ve onlara bağlı kuruluşlar yönetir. İsrail’de Yahudi kökenli İsrail vatandaşları arasındaki yıllık olarak kansere yakalanan ve ölen kişilerin sayısını araştırıp öğrenirseniz, neyi kastettiğimi anlarsınız. 7.5 milyonluk İsrail’de bu sayı 50’nin çok altındadır.
ABD tamamen dünyanın en zengin 12 Yahudi ailesinin denetimi ve yönetimi altındadır. ABD’de söz konusu Yahudi aileleri, parasal güçleri ve finans kaynakları ile ABD Senatosunu (ABD üst Meclisi), Kongresi’ni (ABD Meclisi) ve Başkanlığını (ABD Cumhurbaşkanlığı) yönetir. Yöntemi çok basittir ve asla ortaya çıkmazlar. Buraya seçilecek kişilerin seçim giderleri milyon dolarla hesap edildiğinden, sahibi oldukları şirketlerin yasal yollardan yaptıkları bağışlarla adayları avuçlarının içine alırlar ve istedikleri kararın, senato ve Kongreden çıkmasını sağlarlar. Bağış giderlerini de vergi harcamalarında göstererek her şeyi yasal yollardan yaparlar.
ABD’nin, özellikle de İsrail’in de içinde yer aldığı Ortadoğu politikasını ABD Dışişleri Bakanlığındaki Yahudi personel belirler ve yönetir.
Dünyadaki tüm yazılı ve görsel basına haber servis eden uluslararası ajanslar Yahudi kökenli kişiler tarafından yönetilir. ABD’nin ve İsrail’in aleyhine hiçbir haber dünya basınına servis edilmez. ABD’nin sıradan vatandaşları bu bilgilerden yoksundur ve büyük Amerika hayaliyle ve gururuyla yaşarlar.
İsrail, Ortadoğu’daki her tür çıkarı için ABD’yi kullanmaktadır. Aslında günümüzde Ortadoğu’da yaşanan gelişmeler İsrail’in dizayn ettiği ve kendisi ortada gözükmeden ABD askerlerinin yürüttüğü operasyonlardır. Aynı şekilde “Önce Amerika, önce büyük Amerika” diye seçilen Başkan Trump’un bir yıl gibi kısa bir süre içinde “İsrail”in çıkarlarını gözetmek için her tür kararı ve tedbiri alması boşuna değildir. Tam bir Yahudi vesayeti altına girmiştir Başkan Trump.
PKK, YPG, IŞİD, DEAŞ vb örgütler ABD’nin savunma bütçesinden çıkan milyonlarca Dolarla silahlanıyor ve eğitiliyor. İşin gerçeği ABD’nin ve ABD askerlerinin Ortadoğu’da ABD’nin güvenliği ile ilgili hiçbir görevi yok. Orta Doğu ile hiçbir bağı da yok.
Ama. Bölgede sorun yaratmak, iç çatışma çıkarmak ve Suriye, Irak ve İran gibi ülkelerin birleşip İsrail’e saldırmaları yerine, içteki kaosla uğraşmaları İsrail’in çıkarlarına çok uygun. Zaten bu projenin mimarı da İsrail. Ama ortalıkta gözüken ABD. İsrail ise ortada yok. Gerçekte o bölgelerde dalgalanan ABD’de bayrağının altında İsrail bayrağı var. Bütün dişler ABD’ye karşı sıkılıyor.
Ama artık oyun bitti ve ABD, Ortadoğu’nun liderliğini Türkiye’ye kaptırdı.
**
İstanbul’da Türkiye’nin liderliği altında toplanan İslam İşbirliği Teşkilatı (İİT) yeni bir yapılanmaya ve bölgede yeni bir oluşuma kapı açtı.
Elbette ki bu birlik bozulmaya, güçsüzleştirilmeye çalışılacak, şantajlar ve tehditler yapılacak ama ok yaydan çıktı bir kere.
Prof. Dr. Ata ATUN
KKTC III. Cumhurbaşkanı Politik Danışmanı
e-mail: ata.atun@atun.com veya ata.atun@gmail.com
http://www.ataatun.org
Facebook: AtaAtun1
