Lübnan Kıbrıs İlişkileri |
 |
Prof. Dr. Ata ATUN |
|
Rum tarafı belli ki Türkiye ile Lübnan arasındaki işbirliğinden pek hoşnut değil ve bayağı da endişeli.
Başbakan R. T. Erdoğan’ın yaptığı resmi daveti üzerine Şubat başında Lübnan Başbakanı Saad Hariri, aralarında dokuz Bakan, işadamları ve basın mensuplarının da bulunduğu geniş bir heyetle Ankara’ya geldi ve bir dizi anlaşmaya imza attı
Özelikle Türkiye ile Lübnan arasında başta vizenin kaldırılması olmak üzere bir dizi anlaşmanın imzalanması Rumları bayağı tedirgin etti.
Kendilerini Türkiye Cumhuriyeti ile aynı seviyede ve güçte gördüklerinden, Türkiye ne yaparsa onu yapmaya, kimlerle görüşürse onlarla görüşüp Türkiye’nin önünü kesmeye çalıştıklarından, Lübnan Başbakanı Saad Hariri’nin Türkiye’yi ziyareti edeceği açıklamasından hemen sonra Lübnan hükümetine resmi bir davet yaptılar.
Rum basınına veya Rum Cumhurbaşkanının açıklamalarına bakmayın siz.
Okuyunca zannediliyor ki Lübnan cumhurbaşkanı Mişel Süleyman aniden karar verdi ve beraberinde kalabalık bir heyetle çıktı Kıbrıs Rum tarafına gitti.
Başbakan Hariri, Lübnan’ın Türkiye Cumhuriyeti ile ilişkilerini ve Kıbrıs sorununu da göz önüne alıp bu davete hükümetin başı olarak katılmayı mahzurlu görünce topu Cumhurbaşkanı Mişel Süleyman’a attı.
Mişel Süleyman da beraberinde sayıca fazla ama içinde Lübnan Hükümetinden hiç kimsenin yer almadığı bir heyetle Kıbrıs (Rum) tarafına gitmek zorunda kaldı.
Bu resmi ziyaret Kıbrıs Rum dış politikası açısından da tam bir fiyasko olurken Lübnan heyeti için de güzel bir yeme içme gezisi oldu.
Yapılan resmi açıklamalara bakılınca, Hristofyas-Süleyman görüşmesinde iki ülke arasındaki ilişkilerin gözden geçirildiğinden ve ortak ilgi konularının ele alındığından başka bir şey yok dikkat çeken.
Zevahiri kurtarmaktan ve iç tribünlere oynamaktan öteye bir faydası olmadı Rumlara.
Rumlar için asıl korkutucu olanı da Türkiye ile AB üyesi bir devlet olmalarına karşın asla aşık atamayacaklarını ve Türkiye ile baş edemeyeceklerini anlamış olmaları.
Lübnan Başbakanı Hariri’nin dokuz bakan ile yaptığı Türkiye ziyareti ve imzalanan anlaşmaların en önemlisi karşılıklı vizelerin kaldırılması.
Türkiye Cumhuriyeti sırası ile Suriye, Ürdün ve Libya’nın ardından, bu ziyaret sonrasında Lübnan ile de karşılıklı vizeleri kaldırdı ve Orta Doğu’da bir serbest dolaşım bölgesi oluşturmaya başladı.
Rumları endişelendiren ve asıl korkutan da bu vize konusu.
Lübnan’ın ekonomisi ve dış ticareti büyük oranda Türkiye’ye bağımlı artık. Vizelerin kalkması ile Türk yatırımcıların korkusuzca Lübnan’a yatırım yapacakları ve ekonomiden çok daha fazla pay alacakları da kesin.
Bir de “One Minute” sevgisi var Lübnan’da. Filistinlilerin kaldıkları kamplarda ve Müsüman Arapların yaşadıkları bölgelerde Başbakan Erdoğan’ın şahsında Türkiye, adeta tapılacak bir devlet, bir anavatan konumunda artık.
Lübnan’ın 2010-2011 yılları arasında BM Güvenlik Konseyindeki geçici üyeliklerinde Türkiye’nin yanında yer alacakları endişesi ise Rumların içinde bir başka kabus.
Daha evvel de çok kez dile getirmiştim.
Çok değil 2010’lu yılların ortalarında Yunanistan ve Rum tarafı da Türkiye’nin ekonomik baskısı ve hegemonyası altına girecek diye.
Gözüken köy kılavuz istemiyor. Öncülüğü Yunanistan başlattı. Sırada Kıbrıslı Rumlar var….
