Kocaeli Kartepe Zirvesi
26 Ekim Perşembe günü Kocaeli’nin ünlü Kartepesi’ndeki Kocaeli Büyükşehir Belediyesi’nin organizasyonu ile “The Green Park Kartepe Otel”de yapılan “Uluslararası 15 Temmuz ve Darbeler Sempozyumu”na katıldım.
Türkiye’de gerçekleştirilen 15 Temmuz 2016 kalkışması ve dünya üzerinde yapılan darbelerin ekonomik ve politik etkilerinin ele alındığı sempozyum gerçekten muhteşemdi. Birbirinden kıymetli katılımcılar konu ile ilgili görüşlerini dile getirdiler.
Türkiye Cumhurbaşkanı Sözcüsü İbrahim Kalın’ın, Kültür ve Turizm Bakanı Numan Kurtulmuş’un ve 2004 döneminin Avrupa Birliği (AB) Genişlemeden Sorumlu Komiseri Günther Verhougen’in yaptığı konuşmaların içeriği çok önemliydi. Özellikle Verhougen Avrupa Birliği’ne veryansın etti, Türkiye-AB müzakereleri ve ilişkileri konusunda. Çok ilginç bir de yakın zamanda yaşadığı olayı dile getirdi konuşmasında ve Almanya Şansölyesi Angela Merkel’e yaptığı tavsiyeyi anlattı. “Avrupa Birliği Türkiye’yi kendi içinde konuşmamalı, TÜRKİYE İLE BİRLİKTE ne yapabileceklerini konuşmalı” diyerek AB’ye net bir mesaj verdi. Verhougen’in verdiği en önemli mesajlardan biri de “Türkiye’nin AB’ye değil, AB’nin Türkiye’ye ihtiyacı var” sözleriydi.
Türkiye Cumhurbaşkanı Sözcüsü İbrahim Kalın ise açılış konuşmasında 15 Temmuz Darbe kalkışmasına değindi, Türkiye’nin gelecek vizyonunu anlattı. 15 Temmuz’un Batıda farklı değerlendirildiğini ifade eden Kalın, “Batı, kendi çıkardığı terörle mücadele yasalarını kendilerine güvenlik, bize ise ‘demokrasinin kısıtlanması’ olarak lanse etmektedir” sözleriyle Batı dünyasının ikiyüzlülüğüne dikkat çekti.
Sempozyumun Onursal Başkanlığı’nı üstlenen Kültür ve Turizm Bakanı Numan Kurtulmuş, “Türkiye’nin Davos’u gibi, iddialı bir çıkışla başlıyor. İnşallah Davos’u da geçip dünya çapında önemli bir etkinlik haline gelir’’ diyerek zirvenin önemine vurgu yaparken, “Türkiye’nin önündeki temel mesele darbelerle neredeyse eş anlamlı hale gelmiş olan demokrasi tarihinin demokrasi tarafını ağırlaştırarak yola devam etmek, darbe yapacak olan güçlerin bundan sonra hiçbir şekilde aklının ucundan dahi darbe yapmayı geçirmeyeceği bir süreci bir mekanizmayı oluşturmak gerekiyor” diyerek gelecekte darbelerin nasıl önlenebileceğini dile getirdi.
Açılış sonrasında yapılan ilk paneli TBMM Eski Başkanı Mehmet Ali Şimşek yönetti ve ilk konuşmacı da bendim. 15 Temmuz Kalkışmasının KKTC’ye etkilerini ve daima hayal içinde yaşayan Rum adadaşlarımızın ne düşündüklerini, neyi planladıklarını ve 15 Temmuz Kalkışmasını kazanca çevirmek için kurdukları hayali anlattım, dönemin Rum siyasilerinin söylemlerinden ve Rumca Gazetelerde yazılanlardan örnekler vererek.
Güney Kıbrıs Demokratik Seferberlik Partisi (DİSİ) eski Milletvekili Hristos Rotsas’ın sosyal medya üzerinden yayınladığı, “Türkiye’deki darbe gecesi büyük bir fırsat kaçırıldı. Esir Kıbrıs 42 yıl eli-ayağı bağlı pasif oturmasaydı, dün gece belki de Kıbrıs’ın gecesi olacaktı” hayalinden ve isteğini dile getirdim, ve nasıl hayal içinde yaşadıklarından bahsettim.
Sonra da Rotsas’ın Günay Kıbrıs’ta yayın yapan “Politis 107.6” isimli radyo istasyonunun kendisine canlı yayında söz konusu sosyal medya mesajında ne kastettiğini sorması üzerine de verdiği yanıtı dile getirdim.
Rum lider Anastasiadis’in Ruhani Genel Başkanı olduğu ve EOKA’cıların kurduğu DİSİ adlı siyasi Partinin eski milletvekili olan Rotsas’ın, Politis 17.6 isimli radyonun sorduğu sorusunda verdiği yanıtta, “Fırsat çıktığında kullanabilmek için bu 42 yılda hazırlık yapmalıydık. Hastanelerin ne kadar kişi alabileceği, birimlerin hazırlık durumunun ne olduğu bilinmeliydi. O gece kargaşadan dolayı saldıranın Kıbrıslı Rumlar mı darbeciler mi olduğunu bilemeyecek durumdaki Türk işgal ordusuna baskın yapabilirdik. 43 bin Türk askeri esir alınabilir, çoğu Baf havaalanına ve Vasiliko’ya götürülebilirdi. Ancak bunun için Kıbrıs bugünkü gibi hazırlıksız değil, bunca yıl hazırlık yapmış olmalıydı. Elimizde 43 bin Türk askeri tutsağımız olsaydı Türkiye herhangi bir şey yapmaya kalkışamayacak ve bizim ordularımız Girne kıyılarına ulaştığında, mağlup olacaktı. Türkler iki üç gün bombardıman yapar, sonra vazgeçerdi.” Hayalini anlattım katılımcılara.
Buna karşın bazı aklı başında Rumların da Rotsas’ın bu hayali saldırı düşüncesine karşı sosyal medyada, “Vurgulamamız gerekir ki darbe gecesi Türk işgal ordusu kışlalarda alarm durumundaydı ve bunun gibi maceraperest ve yıkıcı bir argümana olanak tanıyacak bir rehavet içinde olması söz konusu değildi” diyerek, “eğer Rotsas’ın yazdığı gibi Türk Ordusuna bir saldırı yapılsaydı, bırakın 43 bin Türk askerini esir almayı, 15 Mayıs 1919’da Anadolu’ya çıkan ve Türkler tarafından yüzde 90’nı yok edilen Yunan Ordusunun yaşadığı felaketin aynısını biz de yaşar, 1974 Barış harekatında olduğu gibi Rum Milli Muhafız Ordusunun da yarısından fazlasını kaybederdik” açıklamasını yaptıklarını anımsattım.
Aklın yolu birdir. Kiminin aklı saçlarının altında, kiminki de aynen Rotsas’da olduğu gibi saçlarının üstünde yer alıyor…
Prof. Dr. Ata ATUN
KKTC III. Cumhurbaşkanı Politik Danışmanı
e-mail: ata.atun@atun.com veya ata.atun@gmail.com
http://www.ataatun.org
Facebook: AtaAtun1
Kıbrıs Rum tarafından Başkanlık seçimleri ufukta gözükünce Rum lider Nikos Anastasiadis, “Sıfır garanti ve sıfır asker” söylemini papağan gibi tekrarlayıp öne çıkarmaya ve Kıbrıslı Türklere verilecek garantilerden bahsetmeye başladı. Duyan da kendisini Türk hamisi sanacak. 15 Temmuz 1974 darbesini yapan ve geçmişinde onlarca, yüzlerce Kıbrıslı Türk’ü acımasız yöntemlerle şehit eden EOKA B’cilerin kurduğu partinin başkanı olduğunu unuttuğumuzu zannediyor herhalde.
AB üyesi bir ülke olan Yunanistan’ın Batı Trakya’da yaşayan kardeşlerimize uyguladığı insanlık suçları ve hukuku çiğnemesi nedeni ile Anastasiadis’in dillendirmeye çalıştığı “Rumların Kıbrıslı Türklere vereceği yaşam ve refah garantisi” pek de inandırıcı değil. Nasıl olsun ki.
Batı Trakya’da yaşayan kardeşlerimize, soydaşlarımıza gerek 24 Temmuz 1923 tarihinde imzalanan Lozan Anlaşması, gerekse de Yunanistan’ın kendi Anayasası tarafından verilen haklarla korunan din, dil, eğitim ve benzeri insan hakları Yunanistan’ın AB üyesi olmasından sonra güya daha geniş bir şekilde güven altına alındı ama bu güven kağıt üstünde kaldı. Hiçbir zaman uygulamaya konmadı ve aksine gözümüzün içine baka baka acımasızca çiğnendi. Bir de üstüne Yunanlı siyasilerin yalanları eklendi, sanki de haklıymışlar bu şekilde davranmalarıyla ilgili.
Lozan Anlaşması, Batı Trakya’da yaşayan soydaşlarımız, kardeşlerimizi tanımlamak için “Müslüman” kelimesini kullanır ama 1949’da Yunanistan’da Komünistlerin kesin yenilgisi ile başlayan iç huzurdan sonra 1950’li yıllarda doruğa çıkan Türkiye-Yunanistan dostluğunun getirdiği uygulamalar içinde “Müslüman” tanımlaması, “Türk” kavramına dönüşmüştü. 1955’de yılının Eylül ayında İstanbul’da azınlıklara karşı yaşanan üzücü olaylar ve Kıbrıs’ta 1963 yılında Rumların Türklere saldırısından sonra bile bu kavram değiştirilmemiş ve 1968 yılında Türkiye ve Yunanistan hükümetleri tarafından imzalanan mutabakat gereğince de “Türk” olarak kesinleşmişti. Yani Yunanistan’da yaşayan “Müslüman azınlık” tanımı kaldırılmış yerine “Türk azınlık” konmuştu.
Ama karşımızdakiler Helenler yani Yunanlılar. Batı tarihine ve batılıların atasözlerine göre güvenilmeyen ve yalan söyleyen insanlar. Bu konuda Avrupa ülkelerinde ve doğal olarak İngilizcede bir çok deyim var, “Yunanlı gibi yalancı olmak” benzeri.
Nitekim 1985 yılında Yunanistan Meclisinde kabul edilen “1985 Yunan Millet Meclisi Bildirgesi” Batı Trakya’da yaşayan kardeşlerimize “Türk” değil, “Rum Müslüman” diye hitap edilmesi yer aldı ve bu bildirgeden sonra da soydaşlarımızın kendilerine “Türk” demeleri ve “Türk” olarak tanımlanmaları da yasaklandı ve cezalandırılmaya başlandı. Rahmetlik Sadık Ahmet ve İsmail Şerif, 1985 yılında Yunan Millet Meclisi üyeliği adaylıkları propaganda döneminde kendilerini “Türk” olarak tanımlayıp tanıttıkları için de tutuklanmış ve cezalandırılmışlardı. “AB içinde düşünce suçu cezalandırılmaz” kavramı ve yalan propagandası da Yunanlı siyasiler tarafından böylece çiğnenmiş, yerle bir edilmişti. Halen daha da bu insanlık suçu Yunanistan’da devam etmekte. Kendine Türk’üm diyen Batı Traklaı soydaşlarımız “İne Mesa”, İçeri hakareti ile hapse atılmakta.
Halen daha Dimetoka’da 1420 yılında inşa edilen ve ibadete açılan Çelebi Sultan Mehmet Camisinde (Dimetoka Beyazıt Camii de denir) “Ezan okunması” yasaktır. Bölge Müftüsü ve
Okul Öğretmenleri halkın istedikleri ve seçtikleri değil, Yunanistan hükümetinin seçtiği ve Yunanistan’da eğitim görmüş kişilerdir. Türkler, sayıları çok az olan Türk okulları yerine Rum okullarına gitmeye zorlanmaktadırlar.
Trakya Türklerinin Birleşmiş Milletler İnsan Hakları Komitesine 2011 yılında gönderdiği rapora ve Human Rights Watch’un 1999 yılında yayınladığı rapora göre 1955-1998 arasında 60,000 Trakya Türkünün vatandaşlığı elinden alındığı için Yunanistan’a dönemediği, başka bir ile taşındıkları için de oy vermek haklarını kaybettikleri yer almaktadır.
İşte Anastasiadis’in ağzı dolu dolu bahsettiği garantiler de bunlardan öteye değil.
Prof. Dr. Ata ATUN
e-mail: ata.atun@atun.com veya ata.atun@gmail.com
http://www.ataatun.org
Facebook: AtaAtun1
Ortak devlet kurulacak Rumları tanımak gerek
Rumların Türklerle ortalık kurma ve Kıbrıs adasını Türklerle ortak egemen olarak yönetme niyetlerinin gerçek, samimi ve içten olup olmadığını anlamak için, onları iyice tanımak lazım.
Rumcada Türkleri tanımlamak için kendi aralarında kullandıkları bazı kelimeler ve cümleler var, samimiyetlerini ve içtenliklerini ortaya koyan. Önce bunları bilip değerlendirmek gerekiyor.
Turkos galos mono nekros: “En iyi Türk Ölü Türk’tür”
Skillos: “Köpek”
Bello Turko: “Deli Türk”
Egine Turkos: (Öfkesinden, çirkefliğinden şikayet edilen kişi için) “Türk oldu”
“Türklerden sadece şamişici, köfteci olur”
Bunlara ilaveten Rum Milli Muhafız Ordusunda her sabah yapılan eğitim koşularında söylenen bir marş var, adı “Komando marşı”. Yıllardır Rum ve Yunan askerleri bu marş ile eğitim yapıyorlar. Hala daha, ortak bir devlet kurmak için müzakereler devam ederken sabahları RMMO kamplarında bu marş söyleniyor sabah koşularında;
“Bir gemiydi, tank çıkarma gemisi
Volos’tan korku yaratmak için hareket etti
Küçük Asya’nın (Anadolu) sahillerine gidiyor
Bütün Türkiye’ye ateş ve kıvılcım saçmak için
Deniz piyadesiyle dolu çıkarma tekneleri indirildi
Çelik gibi güçlü moralleri ile,
Hangi Türk’ü yakaladılarsa, kafalarını uçurdular
Ayasofya yolunu açmak için kahramanlar öldü, gençler öldü
Yunanistan, Yunanistan, Ayasofya’nın kubbesine çıkacağım,
Türk hilalini çıkarıp üzerine haçı dikmek için.
Ve sonra da, Tanrı işte o zaman sadece İstanbul’u aydınlatacak,
Ve Yunan milli marşı her yanda yankılanacak.”
İşte, yıllardır askerde yukarıdaki marş ve emirlerle, benzeri söylemlerle de kilisede beyinleri yıkanarak “Türk Düşmanı” haline getirilen Rumlarla biz hala ortak devlet kurmak için müzakereler yapıyoruz.
Rumlar, Kıbrıslı Türklerin Avrupa Parlamentosu’nda bulunmalarını hala daha hazmetmiş değiller. Kıbrıslı Türklerin dünya ile bağlarını tamamen kesmek ve kendilerine muhtaç hale getirmeye çalışıyorlar. Üniversitelerimizi “tanınmamış devletin tanınmamış üniversiteleri ve akademisyenleri” diyerek uluslararası birliklerden, organizasyonlardan ve programlardan dışlamak için elden geleni yapan Rumlar, 216 adet otelimizi de kara listede ilan edip, turist gelmesini önlemeye çalışıyorlar. Uçuşları durdurmaya, uluslararası ticaretin önünü kesmeye, hava ve deniz limanlarını korsan ilan etmek için elden gelen gayreti gösteren Rumlar, Larnaka havaalanından KKTC’ye gelmek isteyen turistleri bile önlemeye, durdurmaya çalışıyorlar, hiçbir ülke ile de bağımızın, bağlantımızın ve ilişkimizin olmasını istemiyorlar.
Bizler Kıbrıslı Türkler, niye hala Crans Montana da Anastasiadis’in bitmeyen istekleri nedeni ile çökmüş olan masaya oturmak ve müzakerelere devam etmek istiyoruz, gerçekten anlamıyorum. Aslında KKTC Cumhurbaşkanı Mustafa Akıncı, geçen gün yaptığı açıklamada “Sonuç ayrılık bile olsa görüşerek, uzlaşarak olacaktır” cümlesi ile ilk kez ciddi olarak ayrılık konusunu dile getirdi, “çözüm olamıyorsa da yoluna devam edecektir” cümlesi ile de gelecekteki “Kıbrıs Türk B Planı”nın ne olduğunun ipuçlarını verdi…. Kısmet.
Prof. Dr. Ata ATUN
KKTC III. Cumhurbaşkanı Politik Danışmanı
e-mail: ata.atun@atun.com veya ata.atun@gmail.com
http://www.ataatun.org
Facebook: AtaAtun1
Ülkemizde ve Türkiye’de bankalardan kredi talep ederseniz, miktarı ne olursa olsun kredi talep edeni “Hayat Sigortası” yaptırmaya mecbur eder söz konusu krediyi verecek olan banka. Gerekçesi de hazırdır. “Kredi ödenmeden vefat ederseniz kredinin ödenmemiş bakiyesini sigorta ödemesinden almak için” derler ama kredi talep edenin malını, mülkünü ipotek alarak verdikleri kredinin geri ödemesini ikinci kez garanti altına alırlar. Bu “Hayat Sigortası” uygulaması bir nevi haraç alma yöntemidir veya da buna ikinci ve gizli faiz de denilebilir. Zira banka zaten ipotek karşılığı kredi verdiği için, şayet krediyi çeken, çektiği krediyi ödeyemeden hayatını kaybederse, ipotek ettiği malı iade etmeyecek, mirasçılar borcu ödemezse ipotek ettiği maldan parasını alacaktır. Dolayısıyla ipotekli mal karşılığı kredi verirken, bir de hayat sigortası istenmesi tam anlamıyla soygun ama tabi burada başka bir film var.
Nasıl mı? Benim yasal soygun olarak adlandırdığım “Hayat Sigortası”nın yasal tanımı aşağıdaki gibidir;
“Hayat sigortası, sigorta şirketinin belli bir prim karşılığında sigortalının sözleşmede belirtilen süre içinde ve sözleşmede belirtilen hallerde yaşam kaybı veya sözleşmede belirtilen süreden daha uzun hayatta kalması halinde size veya belirlediğiniz kişilere sigorta bedelini ödediği sigorta türüdür.”
Borcun vadesinden önce ödenmesi durumunda da baki kalan senelerin sigorta primlerinin geri ödenmesinin koşulları da şöyle özetlenmiştir;
“Erken ayrılma kesintisi, sigortadan ayrılarak (iştira) sonlandırılan sözleşmelerde matematik karşılıkların belli bir oranında uygulanan kesintidir.
Hayat sigortalarında gider payı, aracı komisyonu (veya üretim masrafı), işletme masrafı ve erken ayrılma kesintisi alınabilir. Bu kesintilerin yapısı ürün özelliğine göre değişiklik gösterir.
Ayrılma (iştira) süresi dolmadan feshedilen birikimli hayat sigortası sözleşmelerinde, fesih tarihine kadar ödenmiş tarife primlerinin varsa birikime kalan kısımları ile birikim primine ilişkin kâr payı karşılıklarının toplamı, söz konusu toplam tutar üzerinden sigorta şirketi tarafından belirlenmiş oranda yapılacak kesinti ve ilgili vergiler düşüldükten sonra sigorta ettirene iade edilir.”
Türkiye’deki Bankalar ve sigorta şirketleri bizimkilerden biraz daha insaflıdırlar. Kredi alana, yapmaya mecbur ettikleri “Hayat Sigortası” poliçesini verirler ve koşullarını da tek tek sözlü olarak anlatırlar. Krediyi alan kişi borcunu vadesinden önce öderse, hayat sigortasının baki kalan kısmını yukarıdaki amir hükümler nedeni ile kendisine iade ederler.
KKTC’de ise bu “Hayat Sigortası” tam bir gizlilik içindedir.
Krediyi vermeden önce “Hayat Sigortası”nı (zorla) yapan banka söz konusu sigortanın poliçesini kredi alana vermez. Hiçbir koşulunu açıklamaz ve en önemlisi de “borcun erken ödenmesi durumunda sigorta priminin belli bir kısmının iade edileceğinden” bahsetmez. Ağzına bile almaz.
Kredi almak için masumane bir isimlendirmeyle “Hayat Sigortası” adlı haraca ister istemez boyun eğmek zorunda kalmış olan kredi talebinde bulunan kişiye, sigorta miktarı zorla dayatılır, primi daha az olan başka bir sigortadan Hayat Sigortası yaptırmasına izin verilmez, önüne ödeme planı konmaz, poliçe kendisine verilmez ve de borcun erken ödenmesi durumunda da primlerin geri kalan kısmı iade edilmez. Burada aklınıza birçok şey gelebilir. “Acaba banka sigorta parasını aldı ve sigortalamadı mı” veya “banka bana söylediğinden çok az bir miktara mı sigorta yaptırdı” gibi. Elinize bir kağıt verilmediği sürece bu endişeler yersiz değildir. Vatandaşın hakkını koruyan/koruyacak yasalar olmadığı ve mevcut yasanın yeterli olmadığı ülkemizde böylesi bir vurguna ses çıkarmak, kredi alamamaya neden olacağından vatandaş ağzını yumar, ne istenirse yerine getirir.
Ayrıca, borcunu erken kapattığı için baki kalan Hayat Sigortası priminin geri ödenmesini talep eden vatandaş, elinde poliçe olmadığı için, bu meblağı geri ödemeyi reddeden Bankayı ve Sigorta şirketini mahkemeye veremeyeceğini zanneder ve talebinden vazgeçmek zorunda kalarak büyükçe sayılacak bu iadeyi boşu boşuna kaybeder.
Yasalar ve Hükümler amirdir. Sigorta şirketi ve Bankalar, yaptıkları sigortanın poliçesini sigortalıya vermek zorundadırlar. Borcun erken kapanması durumunda da büyük bir kısmını peşin aldıkları Hayat Sigortası priminin geri kalanını da geri ödemek zorundadırlar. Bundan sonra “hayat Sigortası” poliçenizi ısrarla isteyin ve borcunuzu vadesinden önce ödemişseniz, baki kalan primlerin de geri ödenmesi talep ediniz. Hiçbir kuruluşun sizi reddetme hakkı bulunmamaktadır.
Prof. Dr. Ata ATUN
KKTC III. Cumhurbaşkanı Politik Danışmanı
e-mail: ata.atun@atun.com veya ata.atun@gmail.com
http://www.ataatun.org
Facebook: AtaAtun1
Anavatan-Yavruvatan nereden çıktı
Dünya üzerindeki Türklerin, nerede olurlarsa olsunlar anavatanları Türkiye’dir. Sorunca bunu gururla söylerler. Yurt dışında yaşayan Türkler için bu tanımı kimin çıkardığını ve edebiyatımıza, konuşma dilimize kimin kattığını bulmak mümkün değil. Yurtdışında yaşayan her Türk bu kelimeyi daha doğarken öğrenir. İçgüdüseldir bu tanım.
Yavruvatan ise sadece ve sadece bir tane.
Tek bir yeri temsil eder “Yavruvatan” kelimesi. O da Kıbrıs adasıdır.
Türkiye dışında bir çok ülkede Türkler, yüzyıllardır yaşamını sürdürmektedir. Bunlara “Evlad-ı Fatihan denmekte, yani fethedenlerin çocukları. Ama onların yaşadıkları yerlerin hiçbiri Yavruvatan deyimi ile tanımlanmıyor. Ne Balkanları, ne Batı Trakya’yı, ne Kerkük’ü ne de Musul’u tanımlar bu güzel “Yavruvatan” kelimesi.
Kıbrıs tarihini, özellikle de Kıbrıs Türk tarihine merak duymaya ve araştırmaya başladığımdan beridir neredeyse yüzlerce kitap okudum, Kıbrıs Türk tarihi ile ilgili. Neredeyse 1905’den sonra Kıbrıslı Türkler tarafından yayınlamış tüm gazeteleri satır satır ezberledim, eski Türkçe olanları rahmetlik Harid Fedai ağabeyimizin yaptığı çevirilerden takip ettim, bulabildiğim kadarı ile.
Anavatan-Yavruvatan tanımlaması ilk kez 1948 yılında konuşmalara girmeye, nutuklarda yer almaya ve gazetelere düşmeye başlamış. Başlamasına başlamış ama ilk kez kimin beyninde oluştuğu ve ağzından sözlere döküldüğü ortada yok. Yıllarca yazılı basında aradım ve bulamadım. Rahmetlik Kurucu Cumhurbaşkanımız Rauf R. Denktaş beye, Kıbrıs Cumhuriyeti Cumhurbaşkanı Muavini Dr. Fazıl Küçük’e, Harid Fedai ağabeye, Tremeşeli’ye, Sadi Togan’a, Eczacı Münir beye, Eczacı Küfi beye, yılların gazete ithalatçısı ve bayii Hazım Remzi’ye, eşi Emine hanıma, Ali Nesim ağabeye, Özker Yaşın’a (Mustafa Özker), Nevzat Karagil’e ve 1940’lı ve 50’li yılları yaşamış kişilere sormuş ama hiç doyurucu yanıt alamamıştım. Hepsi de 1940’lı ve 50’li yılları işaret ediyorlardı, ilk kez bu dönemde duyduklarını söylüyorlardı ama bir türlü nokta atışı yapamıyorlardı.
İstiklal Gazetesi sahibi ve İstiklal Partisi Genel Başkanı Rahmetlik Necati Özkan’la 1970 yılında vefat etmiş olması nedeni ile tanışma ve sorma fırsatım hiç olmadı. Bir dönemin politik önderleri olan Dr. Pertev Zühtü, Turgut Avkıran, Mustafa Şevki, Avukat Fadıl Niyazi Korkut, Faiz Kaymak, Hasan Şaşmaz ve Şafi Alper’i ise sadece gazetelerden tanıyabildim. Kıbrıs Türk edebiyatına katkıları yadsınamayacak, müthiş yaratıcı ve doğurgan edebi bir beyne sahip, edebiyatımızın duayenlerinden Hikmet Afif Mapolar ağabeye hayatta iken sormak ise hiç aklıma gelmedi. O zamanlar romanlarını nasıl yazdığını, nelerden esinlendiğini, İstiklal gazetesini nasıl çıkardıklarını, o günkü olanaklarla böylesi mükemmel bir gazeteyi nasıl çıkarabildiklerini, Dr. Fazıl Küçük ve Başkanı olduğu Kıbrıs Türktür Partisi (Kıbrıs Milli Türk Halk Partisi) ve KATAK ile yaptıkları siyasi mücadeleyi sormuştum hep. Halbuki sorumun yanıtı, nokta atışı şeklinde ondaydı. Afif ağabeye “Anavatan-Yavruvatan” deyimini ilk önce kimin dile getirdiğini sorabilseydim, yıllarca boşuna canımı yemezdim bu güzel tanımlamayı kimin dilimize soktuğunu, edebiyatımıza ve siyasetimize kazandırdığını…
Neyse ki kıymetli dostum Ahmet Necati Özkan’ın yayına hazırladığı “Aslar: Bir Devre Adını Yazanlar -1987” adlı kitabın 314’ncü sayfasının son paragrafında yıllardır aradığım sorunun yanıtını buldum.
28 Kasım 1948 günü ve Lefkoşa’da Selimiye Camisinin Batı tarafındaki meydanda, ilk kez bu denli kalabalık olduğu yazılmış görkemli bir miting yapılmış. Bu mitingin 4 tane özelliği var bana göre.
Diş Doktoru Nazif Denizer halka hitabında “…. Biz Türkiye’ye ‘Anavatan’ diyoruz. Türkiye de bizi gerçek ‘Yavruvatan’ olarak kabul ediyorsa, ‘Ana’nın, ‘Yavru’ya karşı birçok vazifeleri vardır …” diyerek Anavatandan beklentileri olduğunu dile getiriyor. Bu deyim o denli çok beğenilip benimseniyor ki, Ankara’ya, Türkiye Cumhurbaşkanına, Başbakana ve Dışişlerine ayrı ayrı göndermek üzere daha evvelden hazırlanmış ve miting sonrası hemen gönderilecek olan Telgrafların içeriği hemen “…. Yavruvatan yıllardır anasız olduğundan öksüzdür….” cümlesi ile başlayacak şekilde değiştiriliyor.
1983 yılında bizleri KKTC’ye taşımış olan tarihimiz, gururlarla dolu; tabi bizi bırakmayan, her koşulda destekleyen, yemeyip yediren Anavatanımız sayesinde…
Prof. Dr. Ata ATUN
KKTC III. Cumhurbaşkanı Politik Danışmanı
e-mail: ata.atun@atun.com veya ata.atun@gmail.com
http://www.ataatun.org
Facebook: AtaAtun1
