The leader of the “Greek Republic of Cyprus,” Tassos Papadopou-los, played a chief role in the Greek Cypriot administration during the notorious “Dark Era” — 1964 to 1974 — in Cyprus.
“We will exterminate all the Turks” (Papadopoulos, 1964)
Following the bloody attacks by Greek Cypriot guerillas against Turkish Cypriots in 1964, Turkey declared it would carry out a military operation on Cyprus if the bloodshed did not stop. Today’s Greek Cypriot leader, Papadopoulos, was a minister at the time and sent a message to the US on behalf of the Greek Cypriot government.
In his message Papadopoulos wrote: “According to the estimations we have made, by the time the Turkish fleet arrives on the island we will within 75 minutes, in order to provide our own defense, exterminate all the Turks on the island. We possess the necessary plans and means in order to see this through.” (Greek daily Eleftherotypia, July 21, 2006 and NTV’s Web site, July 22, 2006)
Papadopoulos also made similar threats in 1967. Again in 1967 Turkey threatened to carry out a military operation on Cyprus if fight-ing didn’t cease and the 20,000 Greek soldiers did not return to Greece with Gen. Georgios Grivas, a.k.a. Digenis.
According to statements by the then Greek Land Forces com-mander during an extraordinary military council meeting, the Greek Cypriot leader suggested Turks on the island would be wiped out if Turkey followed through with an operation.
“Klerides: Akritas plan written by Papadopoulos”
Former Greek Cypriot leader Glafkos Klerides stated that Papa-dopoulos had written a large part of the Akritas Plan and had always seen the Turkish Cypriots as a minority (“Glafkos Klerides — Tarihten Güncelliğe Bir Kıbrıs Yolculuğu” [Glafkos Clerides — From history to contem-porary, a journey of Cyprus] by Niazi Kızılyürek)
This acknowledgment by Klerides confirmed that, by personally going to the US Embassy in Cyprus in 1964, Papadopoulos was re-sponsible for the following notorious statement: “If Turks try to land their soldiers on the island, we have one hour and 45 minutes to erase Turks from Cyprus.”
In pointing out that the 1960 Constitution was functional and Turkey’s wish was the continued implementation of the constitution, Klerides stated that extreme nationalists from both sides were discuss-ing the issue at the time.
Klerides said: “In the 1960 Constitution all subjects apart from tax issues, one of the main subjects, were functional. A separate majority was needed for elections and municipality laws. If the tax issue had been solved the government could have functioned. The Turkish Cypriot side did not approve the increase in income tax since it would mean their paying extra. To solve this problem, it was proposed that the government undertake the education expenditures of the Turkish and Greek Cypriots. Turkish Cypriots accepted this solution proposal and asked for a protocol. The protocol was signed by the president, the vice president, the parliament speaker and leaders of the two communities.
“Then the Greek Cypriot side asked for a constitutional amend-ment.
The Greek Cypriots request was emotional rather than reasonable and the Greek Cypriot leadership — Archbishop Makarios III, Polikarpos Yorgacis and Tassos Papadopoulos — wanted to show the people that constitutional amendments had begun. Despite the fact that the Greek Cypriots received positive external responses on the validity of the protocol, the problem could not be resolved and the 1964 events followed.” When the Turkish Cypriots opposed constitutional amendments aimed at ending their partnership rights in the Republic of Cyprus, Makarios, Yorgacis and Papadopoulos put into effect the Akritas Plan to use brute force to deny Turkish Cypriots partnership and duties in the Cypriot government.
Problems in Cyprus did not start in 1974 but on Dec. 21, 1963.
When inter-communal talks between Turkish and Greek Cypriots started in 1968, two main ideas surfaced within the Greek Cypriot community.
One of these ideas envisaged a harsh military operation be launched to suppress the Turkish Cypriot resistance and enosis (the uniting of the island of Cyprus with the Greek mainland state) to be proclaimed after the ethnic cleansing. The other envisaged the sup-pression of the Turkish Cypriots through economic and political pres-sure within the framework of a long-term program so that enosis could be carried out.
The former was supported by senior members of the Greek Cypriot National Organization of Cypriot Fighters (EOKA), which fought for the expulsion of British troops from the island, while the latter was supported by Archbishop Makarios, a ıÜüleading advocate for enosis and well aware that a military operation would be destined to end in failure due to Turkish intervention.
Makarios, on one side, intensified economic pressure on Turkish Cypriots through embargoes and sanctions and facilitated the depar-ture of Turkish Cypriots from the island. He offered free one-way airline tickets and pocket money — enough to live abroad for a period of three months without a job. His generous offer was subject to the condition of not being able to return to the island.
To strengthen his policy, Makarios instructed Glafkos Klerides, the Greek Cypriot negotiator in the inter-communal talks, to extend the period of these talks and reject all Turkish Cypriot proposals leading to an autonomous status for the Turkish Cypriots of the island. His aim was to destroy the hopes of Turkish Cypriots for a decent, peaceful life in the island, as the partner citizens of the Republic of Cyprus, and force them to emigrate elsewhere.
On the other side, those choosing military action and removing the Turkish Cypriots for enosis enlivened EOKA and founded a secret junta-assisted organization named “EOKA-B” under Greece’s control. The leader of this notorious organization was Gen. Grivas Digenis, al-though he was expelled from the island in 1967, together with the 20,000 Greek troops.
Greece’s military officers, deployed in the Greek Cyprus National Guard (Ethniki Froura) of the Greek Cypriot administration, controlled all of the EOKA-B organization.
Inter-communal talks went on and on, and nothing came out of them. There was no hope of an agreement even in the most mutual points.
The impatient EOKA-B commanders started groaning and raising their objections loudly for a better action to remove Turkish Cypriots with solid results.
The first effective action of EOKA-B was firing on a helicopter that was carrying Makarios in March 1970. The helicopter was hit but it did not cause serious damage and the helicopter was able to land. Everybody on board, including Makarios landed safely with no injures.
Right after this attack of EOKA-B, 10 senior members of the old EOKA were arrested. The interior minister of the era, Polykarpos Yor-gacis, the bright swindler and drainer of American anti-communist funds, was killed suspiciously with no trace and no suspect.
Upon these developments, Grivas returned officially to the island on Aug. 28, 1971, and took control of EOKA-B.
EOKA-B senior members and militants controlled by Grivas or-ganized the theft of arms from Greek Cypriot National Guard Army camps and organized various acts of arson.
Three prominent priests in the Sen-Sinod Assembly of the Ortho-dox Church of Cyprus refused to stand by Makarios.
Makarios, encircled partly by the priests and officers in the Greek Cyprus National Guard felt obliged to send a letter to Grivas, who started implementing the idea of Enosis to Greek Cypriots through his non-stop statements, and called on him to cooperate on Feb. 21, 1971.
Grivas rejected Makarios’s proposal.
Makarios made another statement on Oct. 29, 1971, and said, “If all the Greek governments reach an agreement, he would declare eno-sis right away without reservation. But if the stakes for success or failure are to be considered, it would be impossible to do that.”
EOKA-B wanted to overthrow Makarios so as to reach the goal of enosis goal sooner and duly intensified their acts of sabotage toward him and his regime.
In the face of increasing violence, Makarios made a statement on Jan. 31, 1973 and referred to EOKA-B as the “grave-diggers of enosis.” This triggered the end of Makarios’s regime and the Greek Cypriot Em-pire on the island.
The coup d’etat on July 15, 1974, organized by EOKA-B, incorpo-rating high-ranking Greek officers in the Greek Cyprus National Guard, with a full support of the Greek junta generals in Greece, was the end of the brainless fight of the both parties for enosis.
Makarios, 1959 Londra ve Zürih anlaşmalarını, enosis’e tüm kapıları kapadığı için hiç imzalamak istemiyordu ve bu konuda da bayağı direttikten ve ayak sürçtükten sonra en sonunda Yunanistan’ın yoğun baskısı ile kerhen imzalamak zorunda kalmıştı.
Yunanistan’ın, “ya imzalarsın, ya da senin adına ben imzalar, seni de postalarım” tehdidinden sonra ister istemez imzayı atmış, arkasından da ünlü, “Zürih’ten sonra tabiî ki ben de enosisi konuşurum” sözlerini söylemişti.
İmzalar atıldıktan sonra Baf’ta yaptığı konuşmada, “Kıbrıs Cumhuriyetini kuran anlaşmalara, enosise bir adım daha yaklaşacağımız için imzaladım. Bundan sonra atacağım adım enosistir” diyerek 1959 Londra ve Zürih anlaşmalarını imzalamaktaki amacını apaçık ortaya koymuştu.
Günümüzde aynı sözleri AKEL Genel Sekreteri Hristofyas’ın ağzından duymak beni hiç şaşırtmadı.
Rumların şövenizm makinesi, hep aynı kalıpta politikacı üretiyor. 1960 yılı ile 2007 arasında 47 yıl olmasına rağmen, maksat, hedef ve kafa yapısı hep aynı kalmış. Hiç bir şey değişmemiş.
Ne 1964-1974 yılları arasında Türklere uyguladıkları soykırım Rum politikacılara bir ders vermiş, ne de 1974 Barış harekatı ile kaybettikleri ada üzerindeki tartışmasız güçleri, umutları ve de enosis hayalleri onlara bir şeyler öğretmiş.
Yıllardır hep aynı kafada gitmişler.
15 Temmuz Yunan darbesinin ve 20 Temmuz Barış Harekatının yıl dönümü nedeni ile AKEL’in hafta başında Eleftheria Meydanı’nda düzenlediği “anti-işgal mitingi”nde, AKEL Genel Sekreteri Hristofyas’ın yaptığı konuşmanın satır araları, biz Kıbrıs’lı Türklere ve Türk politikacılarına çok şeyler söylüyor.
İki dönemdir Rum Meclisi Başkanlığını yapan AKEL Genel Sekreteri Hristofyas 17 Şubat 2008’de yapılacak seçimlerde Cumhurbaşkanı adaylığın açıkladı.
Resmen aday olan ve adada barış havarisi olarak gözüküp Türklere gülücükler dağıtan Hristofyas, geçen haftaki konuşmasında da KKTC Cumhurbaşkanı M. A. Talat’dan dava arkadaşı olarak bahsetmişti.
İşte bu “Barış Havarisi” pozundaki AKEL Genel Sekreteri Hristofyas Dimitris son yaptığı konuşmasında, AKEL’in iki toplumlu iki kesimli federasyonu ideal çözüm olduğu için değil, Türk askerinden ve TC kökenli KKTC vatandaşlarından kurtulmak için gerçekçi tek seçenek olduğu için desteklediğini söyleyerek, ağzındaki baklayı çıkardı ve adada barışı aynen Makarios gibi kerhen istediğini açıkça ortaya koydu.
Makarios’da mevcut İngiliz sömürge idaresinden kurtulmak ve enosise bir adım daha yaklaşmak için 1959 Londra ve Zürih anlaşmalarına imza attığını Baf’ın 28 Temmuz meydanında söylerken, şimdi de aradan 47 yıl geçtikten sonra, Hristofyas’da Lefkoşa’nın Eleftheria (Özgürlük) meydanında benzeri sözleri dile getirip aklındaki tuzağı ortaya koydu.
Hristofyas sözlerinin devamında “AKEL bu çözümü (Federal Kıbrıs Cumhuriyeti) ideal olduğu için değil, işgalden ve bölünmüşlükten kurtulmanın tek gerçekçi seçeneği olduğu için desteklemeye devam ediyor. AKEL işgalden kurtulmayı, adanın ve halkının yeniden birleşmesini tercih ediyor ve iki toplumlu iki kesimli federasyonu sebatla ve kararlılıkla destekliyor” sözleri ile Federasyon fikrisini, Makarios gibi ele geçecek ilk fırsatta bozmak amacı ile kerhen desteklediğini ortaya koydu.
Kaçın kurası Hristofyas.
Boşuna mı yıllardır, “İki bölgeli, iki toplumlu Federal Cumhuriyet” istiyoruz diyordu. İşte istediği Federasyon çözümünün detaylarını da nihayet Salı akşamı “Çözüm dengeli olmalı ve etnik kökenlerden bağımsız olarak her iki toplumun da malûm çıkarlarını dikkate almalıdır. Devleti, halkı, kurumları ve ekonomiyi devletin federal yapısıyla birleştirecek, Kıbrıs’ı işgalden, her türlü yabancı bağımlılığından ve yerleşiklerden kurtaracak, geri dönüş ve mülkiyet hakları da dahil olmak üzere insan hakları ve temel özgürlüklerini tesis edecek bir çözüm olmalı” sözleri ile iyice ortaya koydu.
İsterseniz bu laf kalabalığının çevirisini özet olarak açık ve net bir şekilde ben size yapayım.
Hristofyas diyorki, “Türk Askeri adadan gitsin, 74 Barış Harekatından sonra Türkiye’den adaya gelenler geri dönsün, güneye göç eden Rumlar KKTC’deki mülklerini geri alsınlar ve mülklerine yerleşsinler. Biz laf ola, Rumların çoğunluk, Türklerin azınlık olduğu bir Federal devlet kuralım. Nasıl olsa yanlarında artık Türk ordusu olmayan Kıbrıs’lı Türkleri bir gün punduna getirip canlarına okuruz, adada üniter Rum devletini kurarız. Sonra da ver elini Yunanistan.”
Luton Town ile yapılacak dostluk maçını oynatmamak için elden geleni yapan ve buna mani olan Rumlara kucak açmak daha ne kadar devam edecek.
Bizleri dünyadan izole etmek ve kendi yönetimleri altına sokmak için her yolu deneyen Rumlara daha ne kadar hoş görü ile davranılacak çok merak ediyorum.
KKTC hükümeti izolasyonlar kaldırılana kadar Rumların, adanın kuzeyindeki yani KKTC hudutları içindeki her tür faaliyetine kısıtlama getirmelidir.
Türkiye’nin dava edilememesi için, hudutlarda Rumların kuzeye geçişinin zorlaştırılması kararını KKTC hükümeti almalı, inşaat kısıtlamasını kaldırmalı ve Apostolos Andreas manastırı dahil tüm kilise va manastırlarda ibadete kısıtlama veya yasaklama getirmelidir.
Tek taraflı izolasyon olmamalıdır. Bize izolasyon uygulanıyorsa, biz de elimizden gediği kadar ki kısıtlamarı Rumlara karşı uygulamalıyız.
Rumların hassas oldukları konuların başında mülkiyet konusu, inşaatların sürmesi ve manastırlar ile kiliselerde ibadet gelmektedir.
Bunların hepsine koşullu olarak yaptırımlar getirilmelidir. Eğer bundan böyle Apostolos Andreas Manastırında ibadet yapılacaksa, buna karşılık direk uçuşlar açılmalı, sportif ve kültürel faaliyetlerdeki ambargolar da kaldırılmalıdır.
Sınırlardan geçişlere gerekirse kısıtlama getirilmelidir. 2004’de Annan Planına evet dedik de ne oldu. Avrupalı mı olduk yoksa dünya ile mi bütünleştik. Aynı tas aynı hamam devam ediyor. Ne bina değişti ne de tellaklar.
Türkiye’de yapılacak seçimlerden sonra, Kıbrıs konusu enine boyuna yeni Türkiye Cumhuriyeti hükümeti ile birlikte ele alınmalı ve ambargolar ile kısıtlamaların nasıl üstesinden gelineceği çalışması başlatılmalıdır. Bunun sonunda batılı ülkelerin korkulu rüyası olan tanınma veya Türkiye ile entegrasyon gelecekse, hiç korkmadan bu yolda yürünmeli ve karar vermek gücündeki batılı ülkeleri ikna etmek yoluna gidilmelidir.
Batılı ülkeler, KKTC’nin tanınmasına kendi çıkarlarına aykırı olması nedeni ile karşı çıkmaktadırlar.
Fransa, Korsika’nın, İspanya’da Bask’ların, Yunanistan Girit’in, İngiltere İskoçya’nın kendilerinden tek taraflı olarak ayrılıp, bağımsız bir devlet haline gelmesinden korkmaktadır. Kosova örneği ortadadır. Kosova’nın bağımsızlığının sürüncemede kalmasının nedenleriden bir tanesi de, arkasından KKTC’nin geleceği endişesidir.
Artık Rumlara uzatılan el geri çekilmeli, hoş görü ile hiçbir yere gidilemeyeceğinin bilincine varılmalıdır. Her konuda olduğu gibi eğitimde bile ambargo uygulamayı ilke edinmiş, üniversitelerimizi, siyasi bir varlığı bile olmayan, sadece Avrupa Birliği içindeki üniversitelerin birbirleri ile uyum sağlaması uygulaması olan Bolonya Süreci’nin içine alınmasına bile tahammül edemeyip karşı çıkan Rumlara, bizim de Türkiye Cumhuriyeti ile birlikte, el ele, dayanışarak aynı yöntemlerle karşılık vermemiz gerekmektedir.
Artık kaybedecek çok bir şeyimiz kalmamıştır. Bizleri içimizden vurmaya çalışan Rum sevdalılarının çizdiği ve gösterdiği yol da boş çıkmıştır. Rumlarla başa baş mücadele etmek için yeni politikaların ve ciddi korkusuz kararların alınmasının gerekli olduğu zaman gelmiştir.
Tarih korkakların ve hainlerin ne yaptığını değil, cesur ve vatanseverlerin memleketleri için neler yaptıklarını yazmaktadır. Bizde artık tarihimizde yeni bir sayfa daha açmalıyız.
The politburo of the Progressive Party of Working People (AKEL), probably the only communist party still actively playing a strong role in politics within the Western world, recently approved the presidential candidacy of its general secretary, Dimitris Hristofias, in the presiden-tial elections scheduled for Feb. 17, 2008.
Of course this unanimous decision will strongly shake Greek Cypriot political life, and some of the good old cornerstones will inevitably be changed.
From the very first day of his candidacy declaration, Hristofias began revealing the problems and disagreements he has experienced since 2003 with Tassos Papadopoulos, the president of Greek Cypriot administration.
It seems quite obvious that Hristofias will not hesitate to reveal the secrets kept behind curtains for ages, originating from the bad governance of Papadopoulos that led the Cyprus issue to a dead end.
It seems obvious that the hotter the electoral atmosphere gets, the national values and the importance of the Greek National Council will be more grounded and relied upon.
The most interesting of all is that Papadopoulos has now been forced to declare his candidacy irrespective of his strong intention to remain uncertain until the final hour. Otherwise he will have no official or political opportunity to defend himself from the attacks of his opponents and shift his arrows towards them.
Now the number of officially declared presidential candidates is three. The possible other candidates, if any, will not be as strong as the first three — Yoannis Kasoulides, a member of the European Parliament for Cyprus; Hristofias, the general secretary of AKEL and the speaker of the Greek Cypriot parliament; and Papadopoulos, the president of the Greek Cypriot administration.
Of course Papadopoulos still has not declared his candidacy offi-cially but is behaving as if he has and allows us to assume as much.
While Papadopoulos as a candidate has the advantage of being the president in power, Hristofias has in his pocket the solid votes of AKEL — topping 38 percent — earned consistently during the past 66 years.
During the last presidential election AKEL fully supported Papa-dopoulos, but now the situation has made a complete turn in the other direction. The leftist votes, even undetermined, will not flow to Papa-dopoulos as they did in 2003.
Kasoulides stepped into the arena with the votes of the Demo-cratic Rally of Cyprus (DISY) and the Movement of Free Civilians (KEP) in his pocket.
The political bureau of the DISY decided unanimously to back Kasoulides in full, as did the KEP. If the potential votes of various po-litical organizations are added together, the total supporting him seems to be around 41 percent.
Hristofias has in his pocket 38 percent of the vote coming with AKEL.
The Democratic Party (DIKO), which accounts for about 17 percent of the vote, will certainly go to Papadopoulos.
Although it seems mathematically that the winners of the first round of the elections will be Kasoulides and Hristofias, Papadopoulos may unexpectedly reach the finish line ahead of the other candidates.
A combination of his many years of service in the National Or-ganization of Cypriot Fighters (EOKA) and devotion to enosis (the an-nexation of the island of Cyprus to Greece), being the brain behind the Akritas Plan (well known to Greek Cypriots and notorious to Turkish Cypriots) and his holding the power of the government in his hands may altogether possess the power to change the distribution of today’s votes during the next seven months.
If Papadopoulos’ health permits him to operate until the end of the elections, he definitely will be able to squeeze his opponents, who started their campaigns with almost 40 percent of the vote each.
It is now obvious that the some of the important political tactics of the past and secret policies concerning the future of the island will be revealed during the presidential election process.
