Kırımoğlu: “AB’nin garantisi garanti değildir”
Yurdagül Atun
AB’nin garantörlüğüne güvenmenin büyük bir hata olacağına vurgu yapan Kırım Tatar Meclisi eski Başkanı Mustafa Abdülcemil Kırımoğlu, tarihi bir gerçeği açıklayarak şu tavsiyelerde bulundu: “Kıbrıslı Türkler, AB garantörlüğü’ne güvenmesin. Hatırlarsanız, 1994 yılında Budapeşte Anlaşması imzalandı. İngiltere Rusya ve Amerika garantörlerdi. Bizim toprak bütünlüğümüzü koruyacaklardı. Garantörlerden birisi toprağımızı aldı, kendi toprağına ekledi. Diğerleri de hiçbir şey yapmadı. AB’nin garantisi hiçbir zaman garanti değildir.”
Yurdagül Atun ve M. Cemil Kırımoğlu
Kırım Tatar Meclisi eski Başkanı Mustafa Abdülcemil Kırımoğlu, Kıbrıs Türkü’ne önemli mesajlar verdi.
Türkiye’nin garantörlüğünün sürmesi gerektiğine vurgu yapan Kırımoğlu, “Kırım Türkü hala daha eza içindedir. Mecburi Rus vatandaşı olmanızı istiyorlar, can güvenliği tehlikede, evlerde arama yapıyorlar. Serbest konuşma yoktur, can güvenliği yoktur. Türkiye gibi bir desteğimiz olsaydı bunları yaşamazdık” dedi.
Türkiye’nin ada üzerindeki garantörlüğünün kaldırılmasının vahim sonuçlara yol açabileceğine dikkat çeken Kırımoğlu,“Müzakereleri takip ediyoruz. Kıbrıs adasında bir anlaşma olması gerekmektedir ancak bu anlaşma adadaki huzuru bozmamalı, tersine sorunu çözmelidir. Rumların taleplerine bakılırsa anlaşma mümkün görünmemektedir” şeklinde konuştu.
Sadece ülkesi Kırım’ın değil, bağımsızlık mücadelesi veren tüm ülkelerin sembolü olan Kırım Tatar Meclisi eski Başkanı Mustafa Abdülcemil Kırımoğlu Haberal Kıbrıslı Gazetesi’ne çarpıcı açıklamalarda bulundu. Kırım Türkleri’nin tarih boyunca büyük mezalimlere maruz kaldıklarını anımsatan Cemiloğlu, tarihten ve bu örneklerden ders alınması gerektiğine vurgu yaptı.
“Kıbrıs’ta bir anlaşma şart ama…”
“Kıbrıs sorunu çok uzun yıllardır devam ediyor. Artık burada bir anlaşma olmalı ama ben bir anlaşma olabileceğine inanmıyorum. Çünkü Rumların şartları Türk toplumu için çok uygun değil. Türkiye’den gelenlerin gönderilmesi, Türk askerinin gitmesi, toprak tavizi gibi saçma şeyler konuşuluyor. Böyle bir anlaşma olamaz. Daha önceki mülakatımda söylediğim gibi, Türkiye’nin garantörlüğünün kalkması, Kıbrıs Türklerini Kırım Tatarlarının akıbetine uğratır. 1963’te neler olduğunu gördük. Türkiye askerini göndermemiş olsaydı bugün bu adada Türk kalmayacaktı. Tarihteki örnekler unutulmadı” şeklinde koşuşan Kırımoğlu, sözlerini şöyle sürdürdü: “1960 Anayasası Kıbrıs Türkleri için iyi bir Anayasaydı. Kıbrıslı Türklerin veto hakkı vardı. Annan referandumunda da Türkler Evet demişti. Bundan birkaç yıl önce Rum yetkililerle konuşmuştum, ‘ada birleşsin diyorsunuz ama siz razı olmadınız’ demiştim. Bana dedikleri ‘şartlar işimize gelmedi, bizim için uygun değildi!’ Sizin için uygun olan Kıbrıs Türkleri için uygun olmaz. Türkiye burada garantör olarak uluslararası kaidelere göre davrandı. Bazıları Kırım’ı Kıbrıs’la karşılaştırıyor, bu doğru değil. Türkiye Kıbrıs’ı kendi toprağına eklemedi, anlaşın diyor. Kapıyı açık bırakıyor.”
“İngiltere- Amerika-Rusya 1994 yılında Kırım’a garantör oldu”
AB’nin garantörlüğüne güvenmenin büyük bir hata olacağına vurgu yapan Cemiloğlu, “bu yüzyılda garantörlük olmaz” diyenlere, tarihi bir gerçeği açıklayarak şu tavsiyelerde bulundu: “Türkiye’nin garantörlüğü anlaşmalarda var. Türkiye tamamen yasal haklarını kullanıyor. AB garantörlüğünün Kıbrıslı Türkler açısından ne derece korucuyu olduğunu şu örnekle anlatabiliriz; Birçokları ‘bu devirde garanti anlaşması mı olur diyor ama1994 yılında Budapeşte Anlaşması imzalandı. İngiltere Rusya ve Amerika garantörlerdi. Bizim toprak bütünlüğümüzü koruyacaklardı. Garantörlerden birisi toprağımızı aldı, kendi toprağına ekledi. Diğerleri de hiçbir şey yapmadı. AB’nin garantisi hiçbir zaman garanti değildir.”
Yurdagül ATUN
Batı dünyası bir türlü bileğini bükemediği, silah ve askerle yenemediği Türkleri yenebilmek için farklı yollar düşünmeye başlar ve ilk adımı 1303 yılında atar. Dönemin Papa’sı VIII. Bonifacius, Roma’da “Studium Urbis”i yani Roma’nın ilk üniversitesini kurar. Bu üniversitenin çalışma alanlarından bir tanesi de Türklerin zayıf ve kuvvetli taraflarının tespit edilmesidir. (Roma Üniversitesi- http://en.uniroma1.it/sapienza/about-us/our-history)
Bu bölüm işe Türklerin dillerini, dinlerini, adetlerini, geleneklerini ve göreneklerini incelemekle başlar. Amaç, Türklerin zayıf ve kuvvetli yönlerini öğrenmek, zaaflarını tespit ederek, üstlerine bu açık kapıdan giderek yenmektir. Tespit edecekleri “Türkleri yıkma stratejisi”nden yola çıkarak yeni bir politika ve taktik geliştirmek ve Türk coğrafyasında rahat bir çalışma ortamı sağlayarak uzun vadede Türkleri içten kemirerek yıkmaktır. (Y. Koçak, Tiran, 2015:s.35-7)
Günümüzden tam 7 asır önce, 14. yüzyılda Papa VIII. Bonifacius’nun tohumlarını attığı bu strateji ve uygulamanın yolundan Fener Patrikhanesinin Patriği V. Gregorius da gider. 1821 yılında Yunanistan’da yaşanan isyanın elebaşı olduğu ortaya çıkan Patrik V. Gregorius’un evinde; isyanla ilgili belgeler ve Osmanlının amansız düşmanı olan Rus Çarı Alexandra’ya yazılmış çeşitli istihbarat mektupları ele geçirilir.
21 Nisan 1821 tarihinde Patrikhanenin kapısında asılan Patrik Gregorius’un Rus Çarı Alexandra’ya yazdığı mektuplarında da Türklerle baş edebilmek için yapılması gerekenleri aşağıdaki şekilde sıralar;
“Türkleri maddeten ezmek ve yıkmak; mümkün değildir. Çünkü: Türkler; çok sabırlı ve dayanıklı insanlardır. Gayet mağrurdurlar ve izzet-i nefis (onur) sahibidirler. Bu özellikleri; dinlerine bağlılıklarından, kadere rıza göstermelerinden, geleneklerinin kuvvetinden, padişahlarına, kumandanlarına büyüklerine itaat duygularından gelir.
Türkler: zekidirler. Kendilerini; doğru yola sevk edecek liderleri olduğunda da daha da çalışkandırlar. Gayet; kanaatkardırlar. Onların bütün meziyetleri: hatta kahramanlık ve bağlılık duyguları; geleneklerine olan bağlılıklarından ve ahlaklarının kuvvetinden gelir.
Türkleri yıkmak için önce bağlılık duygularını kırmak ve manevî bağlarını parçalamak gerekir. Bunun da, en kısa yolu: milli ve manevî değerlerine uymayan, yabancı fikir ve davranışlara, onları alıştırmaktır.
Türkler; dış yardım kabul etmezler. Haysiyet duyguları, buna engeldir. Eğer; geçici bir süre görünürde kuvvet ve kudretleri varsa da; Türkler mutlaka dış yardıma alıştırılmalıdırlar.
Maneviyatları sarsıldığı gün; Türkleri kendilerinden şeklen çok kuvvetli, kalabalık ve güçlü kuvvetler önünde zafere götüren; asıl kudretleri sarsılacak ve o zaman Türkleri yıkmak, mümkün olabilecektir.
Bu nedenle; Osmanlı Devletini yıkmak için, yalnızca savaş Meydanlarındaki zaferler yeterli değildir. Ve hatta; bir tek bu yolda yürümek, Türklerin gerçekleri anlamalarına neden olabilir. Yapılacak iş; Türklere bir şey hissettirmeden, bünyelerindeki tahribatı tamamlamaktır.”
1303’de başlatılan “Türkleri topsuz tüfeksiz yenmek ve yıkmak strateji”sinin aradan 5 asır geçtikten sonra İstanbul’da uygulanmak istendiğini, şimdi de KKTC’de bin bir zorlukla açılması başarılmış ve öğrenci sayısı çığ gibi büyüyen, yarışmalarda ve sınavlarda her zaman devlet okullarının önüne geçen İlahiyat Koleji’nin kapatılması şeklinde uygulamaya konduğunu görmekteyiz. Hedef belli; Kıbrıslı Türklerin manevi duygularını öldürmek, birlik ve beraberliği sağlayan tutkalı söküp atmak ve uzun vadede Rumların ve dolayısı ile de AB’nin yönetimi altına sokmak.
Maneviyat eğitimimizin önemini çok iyi anlamamız gerekmektedir. Bugün KKTC’nin yıkılması için çalışanların “Bayramlarda dahi camiye gitmeyen, dinimizden ve Kuran-ı Kerimden öcü gibi korkan, hiçbir süreyi bilmeyen ve hiçbir dini vecibeyi yerine getirmeyen kişiler” olması da bir tesadüf değil maalesef.
Ata ATUN
e-mail: ata.atun@atun.com veya ata.atun@gmail.com
http://www.ataatun.org
Facebook: Ata Atun
7 Kasım 2016
İsviçre’de 29+ Tuzağı benzerine düşülmemeli
Anastasiadis’in kimlerle İsviçre’deki Mont Pelerin görüşmesine gideceği, ekibinde kimlerin olacağı yavaş yavaş su yüzüne çıkmaya başladı. Rum tarafında ne kadar Kıbrıs Rum Kilisesinin güvendiği siyasi ve bürokrat varsa, hangi partiyi desteklediklerine bakılmaksızın ekipte yer alıyor.
Anastasiadis’in danışmanları ve müzakere heyeti üyeleri Polis Poliviu ve Kipros Hrisostomidis, Müzakereci’nin destek grubu başkanı Panayotis Dimitriu, üyeleri Nikos Kleanthus ve Tumazos Çelebis, Başsavcılık adına Nikos Kiriaku, Mülkiyet Çalışma Grubu Başkanı Erato Kozaku Markulli ve Tapu yetkilisi Andreas Haciraftis.
Hangisinin kim olduğunu, neye inandığını söyleyeyim ki. Markulli’nin babası, 1963-74 ,döneminde Limasol’un EOKA Başkanı. Bayan Markulli d.plomatik görevi süresince Türklerin elini sıkmamakla ünlü. Batılı diplomatların kendisine taktığı lakap da çok ilginç “Kara Cira”. (Cira Rumcada –kadın- demektir). Kleanthus Larnakalı ve aşırının da aşırısı sağcı, Hrisostomidis, Kıbrıslı Türkler seslenerek “Ya Güney Kıbrıs’ta oturursun ve azınlık haklarına sahip olarak yaşarsın, ya da Güney’de bıraktığın mallarına sahip olamazsın” diyebilecek kadar fanatik Helen milliyetçisi. (5 Mayıs 2005).Buna ilaveten de “Türkiye, Kıbrıs Cumhuriyeti’ni daha fazla gecikmeden tanıması gerekir. Süngü minare AB’ye giremez” (4 Ağustos 2005) diyecek kadar da patavatsız ve kendini sözü dinlenmesi gereken adamdan sayan birisi.
Anastasiadis’in başkanlığındaki Rum ekibinin Mon Pelerin’de ardışıklı üç stratejisi var.
Birincisi, Akıncı ve ekibinin, “5’li Konferansın saati, günü, tarihi ve yeri belirlenmedikçe İsviçre’de Toprak konusunu tartışmayız” koşulunu kırmak,
İkincisi, konuyu toprak konusuna getirip, bağlayıcı olmayacağı iddiasıyla, hangi köylerin ve yerlerin verileceğinin dile getirilmesini sağlamak,
Üçüncüsü, Türk tarafının 5’li Konferans talebini reddetmek veya da ucu hale getirerek savuşturmak ve belirsizliğe sokmak.
Rumlar bu tür siyaset oyunlarını eskiden beri uygulamaktalar. Bunun en sonuncusu 2004 yılında masaya konan ve Referandum ile oylanan Annan Planı ve ondan bir evvelki de 1992 yılında masaya konan Gali Fikirler dizisiydi.
Türkler tarafından kabul edilmeği halde, müzakere süreci içinde başımıza kalan “Toprak da yüzde 29+” kavramı, 1992 yılında New York’ta BM Genel Sekreteri Butro Butros Gali başkanlığında yapılan ve adı da “Gali Fikirler Dizisi” olan müzakerenin kazığıdır.
Kıbrıs sorununa çözüm bulmak amacıyla 18 Haziran 1992’de New York’ta başlayan görüşmede, BM Genel Sekreteri Gali bu turda kendi adıyla anılan bir Harita sundu. Bu haritaya göre Türk tarafına %28.2 oranında bir toprak bırakılmakta, Maraş ve Güzelyurt dahil 37 Türk köyü Rumlara verilmekte, Karpaz’da da bir Rum kantonunun oluşturulmaktaydı. Buna ilaveten de on binlerce Rum’un Kuzey’e dönmesi öngörülüyordu.
15 Temmuz 1992’de başlayan 2.turda ise BM Genel Sekreteri, kapsamlı bir çözüm planı olan “Gali Fikirler Dizisini” (Set of Ideas on an Overall Framework Agreement on Cyprus) diye anılan çözüm planını sundu (www.kktcb.org/upload/pdf/5795.pdf).
KKTC Cumhurbaşkanı Denktaş bu planın 91 maddesini kabul ederek, diğerlerini müzakere etmek istedi. Harita konusunda ise, ancak bir paket anlaşma çerçevesinde toprakta % 29(+) oranına inebileceğini açıkladı.
Gali Fikirler Dizisini ve haritayı dönemin Rum lideri Yorgo Vailiu, Rum Ulusal Konseyi’nin baskısı ile reddetti. Her hangi bir paket anlaşma çerçevesi çizilmedi, olmadı ve imzalanmadı ama “Türkler yüzde 29+ toprak düzenlemesini kabul etti” kavramına Rumlar 4 elle sarıldılar ve o günden sonra her toplantıda bu oran masada önümüze kondu.
Akıncı ve ekibi, Mont Pelerin’de yapılacak toplantıda böylesi bir tuzağa tekrardan düşmemeli, 5’li Görüşme saati, yeri, tarihi ve gündemi kesin olarak belirlenmeden asla “Toprak” konusuna değinmemelidir. Geçmişte içine düşülen tuzak bir ders olarak önümüzde durmaktadır.
Ata ATUN
e-mail: ata.atun@atun.com veya ata.atun@gmail.com
http://www.ataatun.org
Facebook: AtaAtun1
4 Kasım 2016
