ERDOĞAN’S VISIT TO US START OF A NEW ERA

ERDOĞAN’S VISIT TO US START OF A NEW ERA

Prime Minister Recep Tayyip Erdogan’s visit to the United States was so strapped for time that he could barely even breathe.

The main cause of visit was to participate in the 62nd United Na-tions General Assembly meeting.
But the fully packed program gives hints of the beginning of a new era in Turkey’s political relations with the US and the revalued strategic importance of Turkey by the White House.

In particular the Nabucco pipeline, energy demands of European countries, safety and control of energy resources in Middle East and Caspian regions, Iran’s threats and the catastrophic position of the US in Iraq have forced American policymakers to renew the US approach to Turkey.
It seems Turkey will play a different and important role in the Middle East after this visit.
When checked or compared with the programs of other leaders, Erdoğan’s visit to the US seems to have been organized brilliantly and clear-sightedly.

The visit goes beyond its basic purpose — participating in the 62nd UN General Assembly meeting — and spills over into the main centers of American mercantilism, American policy centers and to the outstanding politicians of the world.

During his tight program, Erdoğan delivered a speech on Monday at a high-level UN meeting on climate change and addressed the UN General Assembly on Friday.
He also participated in a reception hosted by UN Secretary-General Ban Ki-moon on Monday and had talks with French President Nicolas Sarkozy, Portuguese Prime Minister Jose Socrates, Spanish Prime Minister Jose Luis Rodriguez Zapatero, Swedish Prime Minister Fredrik Reinfeldt and Austrian Chancellor Alfred Gusenbauer.

Erdoğan continued on Tuesday and had bilateral talks with Ger-man Chancellor Angela Merkel, Italian Prime Minister Romano Prodi and Colombian President Alvaro Uribe Velez.
On Wednesday he attended opening session of the New York Stock Exchange (NYSE), struck the gong to announce the start of trading and met NYSE executives.
The next day he took the floor at a meeting held by the Foreign Relations Council and on Friday he was part of a panel discussion organized by the Clinton Global Initiative on “Building a Multiethnic Global Society” and received Organization of the Islamic Conference (OIC) Secretary-General Ekmeleddin İhsanoğlu.

And within this fully packed program he spared time to meet with the executives of the leading US companies at a meeting hosted by Coca-Cola.

Like Erdoğan, Turkish Foreign Minister Ali Babacan also had a very full and well-organized schedule.
Babacan delivered a speech on Thursday at a meeting held at the Chicago Council on Global Affairs, where he discussed foreign policy and global affairs, including the Cyprus issue, the presence of the ter-rorist Kurdistan Workers’ Party (PKK) in northern Iraq, PKK attacks on Turkey and the tense Turkish-American relations as a result.
He talked about Turkey’s reform process and the country’s target to become the 10th largest economy worldwide by 2023 by increasing foreign investment and the rapid growth rate.
Referring to the Cyprus problem, Babacan stressed the unfair and inhuman isolation of the Turkish Republic of Northern Cyprus (KKTC), giving examples of how it is still ongoing.
Meanwhile Babacan held talks with representatives of Jewish as-sociations such as the Anti-Defamation League (ADL) in Chicago, where representatives said they are opposing the bill on the incidents of 1915. It now is very clear that the enactment of the bill by the US Congress will definitely have a serious impact on Turkey-US and Turkey-Israel relations.

The strategic partnership between Turkey and the US has the strength to adapt itself to the changing conditions. Since Turkey is one of the rare countries having good relations with both Israel and Arab states, the US seems to have changed its vision for the Middle East, relying strongly on Turkey as a dependable and trustworthy ally to become a party to the settlement of problems in the area.
When Erdoğan and Babacan’s abovementioned programs are studied in detail the fact surfaces that a new era in Turkish-American relations is already in full swing.

29 Eylül 2007
ERDOĞAN’S VISIT TO US START OF A NEW ERA için yorumlar kapalı
Okunma 96
bosluk

PROPERTY EXCHANGE NIGHTMARE IN SOUTHERN CYPRUS

PROPERTY EXCHANGE NIGHTMARE IN SOUTHERN CYPRUS

A possible approval by the European Court of Human Rights of a property exchange between a Greek and Turkish Cypriot is on the agenda. The European court seems to be in the final stages of deciding whether to accept a land exchange between a Greek Cypriot and a Turkish Cypriot. The European court will possibly ratify the exchange of properties in Cyprus in the case of Mike Tymvios, a Greek Cypriot who petitioned the Property Commission in the Turkish Republic of Northern Cyprus (KKTC) for a land exchange with a Turkish Cypriot. Now the case is in the hands of the European court for approval.

The move has far-ranging implications for all Turkish and Greek Cypriot refugee applicants to the European court, who would then have to use the Property Commission until a Cyprus settlement is reached.

If this request of both parties is ratified by the European court, then an exchange of lands will take place officially in the land registry offices of the KKTC and the Greek Cypriot administration. Following this decision, it is very likely that all the other appeals to the European court will possibly be conveyed to the Property Commission in the KKTC.

Another issue relevant to this property exchange would be the Guardian of Turkish Cypriot Property, which is part of the Greek Cy-priot administration and is the only so-called authority in southern Cyprus legally allowed to return land to Turkish Cypriots who claim it back under the courts, if they have been residing in southern Cyprus for six months or more.

Turkish Cypriots would not need to be inhumanely forced to re-side in the Greek Cypriot territories to repossess their property, if the current property exchange is ratified by the European court. To repos-sess their lands, Turkish Cypriots have since 1974 been forced to re-side in the territories of Greek Cypriot administration, although they are citizens of the European Union. The European court will put an end to this inhumane enforcement, which is against human rights as well.

Although the Greek Cypriot administration claims that a Turkish Cypriot living in the territories of the KKTC could take the property of a Greek Cypriot refugee, it is unlikely that the reverse could apply, since Turkish Cypriot properties in the Greek Cypriot southern areas are protected by the “Guardianship Act.” The European court’s final deci-sion will also nullify this law.

If the European court gives the green light to the property ex-change, not only does it give legitimacy to the Property Commission of the KKTC, but it also puts the guardian on the spot because the Greek Cypriot refugee would be claiming Turkish Cypriot land not legally returned by the guardian, the Greek Cypriot administration.

A possible refusal by the guardian to accept the European court’s ruling, if it is in favor of the Greek Cypriot refugee, could propel the Greek Cypriot administration into a collision course with the court. The Greek Cypriot administration may very well say they don’t want to accept the decision to hand over the land which is under the jurisdic-tion of the guardianship, but the result will be a head-on clash between the Greek Cypriot administration and the European Court of Human Rights and, as a consequence, the Council of Europe. The council would ultimately raise the matter if the European court ruling was not implemented by the Greek Cypriot administration.

This case is a real nightmare in the policy of the Greek Cypriot administration and Mr. Palmas, who in his last statement stated that if this property exchange is ratified by the European court, the Greek Cypriot administration will refuse to enforce it.

The Greek Cypriot administration is opposed to this act and has requested from the European court that a private settlement for the exchange of properties in Cyprus be reassessed and the same day made an official call to Greek Cypriots not to follow Mr. Tymvios, as this act would deeply damage their policy on the road to settlement.

Actually the “enosis” dreams and inactivity of Tassos Papadopou-los’ administration in the Cyprus problem have not only led to a dead end, but have also showcased the incapability of the Greek Cypriot administration to handle serious aspects of the problem, such as the settlement of property disputes, along with others.

29 Eylül 2007
PROPERTY EXCHANGE NIGHTMARE IN SOUTHERN CYPRUS için yorumlar kapalı
Okunma 363
bosluk

PAPADOPULOS’UN KARA HAYALLERİ

PAPADOPULOS’UN KARA HAYALLERİ

Papadopulos bu günlerde birkaç tane birden kâbus görüyor. Zaten sağlığı pek de iyi değil. Bu kâbuslarla daha da kötü olacağı kesin. Seçimlere bile girememesi ve sağlığını bahane edip çekilmesi olasılığı da her zaman mevcut.

Seçimi kaybedeceği ile ilgili kâbusu her gece yeniden ve yeni bir şekli ile görüyor,  adeta yaşıyor. Hristofyas’ın ve Kasulides’in başarıları kendisini bayağı ürkütmeye başladı.

 

Seçimi kaybetmek korkularına ilaveten kendisini derinden derine endişelendiren bir diğer kâbus da kendisinin bir gün La Hey Adalet Divanına yani Savaş Suçluları Mahkemesine götürülmesi. Defkalion kod adı ile Kıbrıs’ta Türkleri yok etmeye yönelik Akritas Planının mimarı olduğu gerçeği bundan yaklaşık 40 sene evvel resmen ortaya çıkmıştı. 1974 Barış harekâtından sonra bu La Hey korkusu hiç aklında çıkmadı.

 

Papadopulos’un Birlemiş Milletler Genel Kuruluna katılmak için New York’a yaptığı ziyarette Ban Ki Moon ile görüşmesi olağan ama görüşme sırasında kayıplar konusunu da gündeme getirmesi ve sadece kayıpların kimlik tespitinin değil, akıbetlerinin de araştırılması gerektiğini vurgulaması hiç de olağan değil.

Çok da masum gözüken bu isteğin altında tam bir hinlik yatıyor.

 

Papadopulos’un bu konuyu gündeme getirmekteki gerçek amacı aslında bambaşka.

 

Bu amaç, çok değil daha birkaç yıl evvel bilinçli olarak söylediği “1963-1974 dönemi içinde bir tek Türk ölmedi” yalanını meşrulaştırmak ve Güney Kıbrıs Rum Yönetimini 1963-1974 yılları arasındaki kanlı geçmişinden dolayı bir gün soykırım suçlaması ile karşı karşıya bırakmamak. Papadopulos, bir plan çerçevesinde, aynen Louzidiu davasında yaptığı gibi bu yoldaki resmi çalışmaları sessiz sedasız 2006 sonunda başlattı.

 

Papadopulos’un talimatı ile Aralık 2006’da Kıbrıs (Rum) Meclisinde oluşturulan bir alt komite, 1963-1974 döneminde Kıbrıs’ta yaşanan olayları içeren “Kıbrıs Dosyası” adlı çalışma başlattı ve büyük bir olasılıkla 2009 yılında da bu araştırma bitecek.

 

Rum Meclisi sözde Araştırma Komitesi tarafından hazırlanacak olan bu 1963-1974 Dosyası tamamlandıktan sonra, biz Kıbrıs’lı Türklerin “Soykırıma uğradık” iddialarına artık hiç kimse inanmayacak. Rumların ellerinde, AB üyesi bir devletin Meclisi olan Rum Meclisi tarafından hazırlanmış, sahte ve düzmece de olsa resmiyet kazanmış bir 1963-1974 Dosyası olacak.

 

Kıbrıs Dosyası” için oluşturulan Rum Meclisi alt komitesi, 24 Aralıkta eski ve yeni tüm Rum Adalet ve Savunma Bakanlarının da katılımıyla bir toplantı gerçekleştirdi ve tüm ilgili kurumların ellerinde bulunan arşiv bilgilerini bu toplantıda masaya koydu ve katılımcılara sundu.

 

Bu sunulan dosyaların her zaman olduğu gibi gerçeklerden tamamen yoksun olduğundan, isyan edenlerin Türkler olduğunu yazdığından ve her olayın suçlusunun Türkler olduğunu vurguladığından hiç şüphem yok.

Yıllardır halkını ve gençlerini “Kıbrıs olaylarının 1974’de çıktığına” inandıran bir yönetimin, hayda hayda böylesi bir dosyadaki gerçekleri çarpıtacağına ve tamamen Rum yanlısı ve Rumları hem mazlum hem de mağdur gösterecek bir sonucu çıkarttıracağına eminim.

Alt Komite kararına göre, “Kıbrıs Dosyası’nın” oluşturulması için 1955-1974 yıllarını yaşamış tüm siyasi kişiler, ifade vermek, deneyimlerini anlatmak ve ellerindeki belgeleri komisyona göstermek için Meclise davet edilecek.

Fakat işin en garip tarafı, çağrılacak kişiler arasında hiçbir Türk’ün olmaması. Daha doğrusu sizin, benim bildiğim her hangi bir Türk siyasi yok çağrılacaklar listesi içinde. Belki Çakmak Hasan’la Kibrit Hüseyin’i çağırırlar, bulguları inandırıcı olsun diye.

 

Birinci siftahı Rum Arşiv Dairesi Müfettişi Efi Parparinu yaptı ve Araştırma Komisyonuna hitaben yaptığı konuşmasında, Rum Devlet Arşiv Dairesi’nde “15 Temmuz 1974’de Yunan Cuntasının organize ettiği darbeye” ve arkasından gerçekleşen “20 Temmuz Türk Barış harekâtına” ilişkin döneme ait hiçbir belgenin bulunmadığını söyledi.

Alt komisyonu şaşkınlığa düşüren bu açıklama, Rum hükümetinin bu döneme ait belgeleri saklama, koruma ve arşivleme konusunda ne kadar becerikli olduğunun gayet net ve açık bir göstergesi.

 

Papadopulos’un Genel Sekreter Ban Ki Moon’dan “1963-1974 yılları arasında öldürülen Rumların akıbetlerinin” saptanması isteğinin nihai hedefi, Rum Meclisinde açılan “Kıbrıs Dosyası” soruşturması ile resmi yollardan 1963–1974 dönemi ile ilgili olarak GKRY’ni aklamak ve dönemin suçunu Kıbrıslı Türklere yüklemektir.

 

Aslında bu masum, kulağa hoş gelen ve sevecen istek,  1963-74 döneminde geçen olayları, utanç barikatlarını, boşaltılan 103 Türk köyünü, yollardan toplatılıp öldürülen Kıbrıslı Türkleri ve katliamların gerekçelerini ters yüz etmek ve bu dönemi “isyan eden Kıbrıs’lı Türklere karşı Rum hükümetinin verdiği mücadele” şeklinde tanıtmak ve dünyaya kabul ettirmek girişiminin başlangıcını oluşturuyor.

Aynen Kıbrıs olayları 1974’de başlamıştır yalanını dünyaya yutturdukları gibi.  Şimdi Rum Propaganda makinesinin gündeminde bu konunun küresel pazarlanması var.

27 Eylül 2007
PAPADOPULOS’UN KARA HAYALLERİ için yorumlar kapalı
Okunma 51
bosluk

PAPADOPULOS, NABUCCO VE VETO HAYALLERİ

PAPADOPULOS, NABUCCO VE VETO HAYALLERİ

Kıbrıs (Rum) Cumhuriyetinin sözde Münha­sır Ekonomik Bölgesi içinde açtığı Petrol ihalesi ilgisizlik ve sadece yönetim kurullarında Rumların yer aldığı küçük petrol şirketlerinin katılımı nedeni ile amacı­na ulaşamadı. Papadopulos’un Türkiye’yi dev petrol şirketleri ile kapıştırma yönünde­ki umutları da boşa çıktı.

 

Şimdi de ortaya, tam da atasözlerimizin arasında yer alan “Tencere kapağını buldu”ya uygun olarak, Rum Yönetimi Dış işleri Bakanı Markulli çıktı.

Bayan Markulli tescilli bir Türk düşmanı diplomat. Hangi ülkenin dışişleri personeline sorsanız size aynı yanıtı verir.  Hayatı boyunca hiçbir zaman, BM ve AB binaları da dahil olmak üzere, herhangi bir KKTC diplomatı ile aynı çatı altında bulunmamaya çok dikkat etmiştir. Bizden birisi içeri girdimi, kendisi hemen dışarı çıkar. Bizim diplomatlarımızla asla el sıkışmaz ve konuşmaz. Bizlerle olası bir barış anlaşması görüşmelerinde masada karşımıza oturacak kişi işte böyle birisi.

Ama iş hayal kurmaya gelince, kendisinden büyük yok. Lefkoşa’yı dünyanın merkezi sanıyor.

 

Petrol ihalesi sonrasında Türkiye’nin ortaya koyduğu sert tepki­ye karşı açıklamada bulunan Bayan Erato Markulli, Türkiye-AB katılım ortaklığı müzakerelerinde enerjiyle ilgili mü­zakere başlığını Veto edebileceklerine ve açılamayacağına dair imada bulundu. Boyuna posuna bakmadan yutamayacağı laflar etti ve Rum dip­lomasisinin derin bilgisizliğini ve siya­si saflığını da iyice ortaya koydu bu sözleri ile.

 

Bayan Markulli’nin enerji başlığını “Veto” etmek tehdidi ile ilgili bu sözlerine, eminim Karpaz’daki dostumuz Hektor bile yüksek sesle gülmüştür.

 

Türkiye, artık AB’nin enerji gereksinimlerinin karşılan­masında “Şah damarı” konumundadır ve olmazsa olmaz bir ülkedir.  Bu müzakere başlığının bloke edilmesi, söz konusu bile olamaz. Avrupa, Rus doğal gazına bağımlılıktan kurtul­mak için enerji alanında stratejik orta­ğı olarak Türkiye’yi seçmiş, Sarkozy’nin Fransa’sı bile bu projeye ortak olmak için Ermeni Tasarısından feragat etmek teklifini yapmıştır Türkiye’ye.

Bu kadar ciddidir, Türkiye’nin AB’nin enerji gereksinimindeki yeri.

 

Markulli, Lefkoşa’da Enerji ile ilgili müzakere başlığını Veto etmekle ahkâm keserken, Türkiye, Avrupa’lı ortakları ile inşa edilen Nabucco boru hat­tıyla, Avrupa’ya 30 milyar metreküp doğalgaz sevkıyatı için İran ile bir an­laşma imzalamaktaydı.

Nabucco,  Babil kralı Nabucodonosor’un kısaltılmış adı olup, “Nabucco Boru Hattı” Türkiye’den AB ülkelerine doğal gaz taşımak amacıyla yapılması düşünülen uzun geçişli bir boru hattı taşımacılığı projesinin adıdır.

Avrupa’nın en büyük doğal gaz tedarikçisi konumundaki Rusya’dan yapılan sevkıyata alternatif olması amacıyla daha çok ABD ve AB tarafından desteklenen bu proje ile Iran doğal gazı ile birlikte Irak doğalgazının da Avrupa’ya ulaşması hedeflenmektedir.

 

Erzurum’u bir transit doğalgaz geçiş terminali haline getirecek ve 2 bin kilometreye yakın kısmı Türkiye’de inşa edilecek Nabucco Doğalgaz Boru Hattı’ndan, 2011 yılında tamamlandığında ilk aşamada yılda 30 milyar metreküpü aşkın gazın güvenli bir şekilde Asya’dan Avrupa’ya ulaştırılması planlanmıştır.

Hat Erzurum’da Türkiye-İran Doğalgaz Hattı ile birleşerek, yine yapımı düşünülen Trans-Kafkas Gaz Hattı ile bağlanacaktır. Bu özellikleriyle hat, hem Orta Asya’yı, hem de Orta Doğu’yu gaz hatları olarak bağlayacak ve batı ucunda Avusturya’nın temel doğal gaz taşıyıcı hattı ile birleşecektir.

 

Soğuk Savaşın sona er­mesinden sonra enerji güvenliği konu­su, önümüzdeki yılların en önemli stratejik konusu olarak kabul edilmektedir. Enerji boru hatları haritasına bir göz atıldığında AB’nin Türkiye’nin topraklarından geçen boru hatlarına ne ka­dar bağlı olduğu çok açık ve net olarak görülmektedir.

 

Papadopulos’un ve Markulli’nin atıp tutmaları ve Veto tehditleri artık Brüksel’de pek ciddiye alınmamaktadır. Kıbrıslı Rumların, AB’ye üye olarak Türkiye’nin üyelik sürecini kontrol altında tutmak ve bu sa­yede de Kıbrıs konusuna ilişkin görüşleri­ni kabul ettirmek stratejileri iflas etmiştir.

 

Papadopulos, AB üyeliğini garantiledikten sonra, BM’nin Genel Kuruluna ve Güvenlik Konseyine yazılı olarak verdiği “çözüm sözü”nü geri almakla stratejik büyük bir hata yaptı.  AB’ye kabul edilmekle kazanmış olduğunu sandığı Avrupa gücünden yararlanarak, koşulları tek yanlı olarak değiştirmek çabası içine girdi ve Referandumu, perde arkası yaptığı anlaşmaların aksine halkına gözü yaşlı çağrılar yaparak reddettirdi.

AB yetkilileri artık yüksek sesle konuşuyorlar. Birkaç ay evvel üst düzey bir AB yetkilisi, Papadopulos ile katılım öncesi bir anlaşma yaptıklarından ve Kıbrıs sorununun üyelikten önce ve BM temelinde çözülmüş olaca­ğı üzerinde anlaşmaya vardıklarından söz etmiştir.

 

Artık Avrupa’daki hâkim görüş, Rumların centilmen olmadıkları ve kendilerini aldattıklarıdır. Kendilerini aldatan Rumlardan gelen olur olmaz Veto tehditleri, AB üyesi diğer ülkelerin canını iyice sıkmaya başladı. Avrupalılar bütün sorunların Kıbrıs’taki çözümsüzlük­ten kaynaklandığına ve çö­zümsüzlüğün sorumluluğunun da Kıbrıslı Rumlarda olduğuna inanıyorlar.

AB-Türkiye ilişkilerinin Nabucco’dan sonra dikenli yollarda gitmeyeceği kesin.

24 Eylül 2007
PAPADOPULOS, NABUCCO VE VETO HAYALLERİ için yorumlar kapalı
Okunma 61
bosluk

CEMETERY FOR GREEK SOLDIERS IN SOUTHERN CYPRUS

CEMETERY FOR GREEK SOLDIERS IN SOUTHERN CYPRUS

The local Greek newspaper Simerini published a comment on Aug. 14, 2007 about the interment of Lt. Panikos Sotiris Danezis of the Greek Hellenic Army in the Makedonitissa Tomb in the Greek Cypriot sector of Nicosia. The remains of his body were found in Ozanköy (Kazafani) near Girne (Kyrenia) during the excavations being done by the Autonomous Missing Persons Committee. He was a sub-lieutenant in the troops sent by the government of Greece illegally to the island and was shot during combat with Turkish Peace Mission forces on July 22, 1974, at Bellapais.

According to Simerini, the excavated remains were identified by a DNA test and were inhumed with a military memorial.
His name is not in the list of the Greek mainland contingent dep-loyed in Cyprus according to the 1960 Cyprus Treaty of Alliance. This means he was sent by the government of Greece and entered Cyprus illegally before 1974, unlawfully breaking international laws and United Nations rules and regulations.

Another local Greek newspaper published a comment on Sept. 9, 2007, about the enlargement of the Greek military cemetery.

The cemetery is now completely full and remains of soldiers sent by the Greek mainland government, now identified by the Autonomous Missing Persons Committee, can not be inhumed due to the shortage of ground.

On instructions given by Papadopoulos, the Greek Cypriot ad-ministration announced that the cemetery will be enlarged and the Ministry of Defense will handle the enlargement process.

The total number of graves already existing is not numerically in balance with the losses of the officially deployed Greek contingent in Cyprus during the 1974 Turkish intervention.

When the total number of missing Greek soldiers, buried Greek soldiers and Greek soldiers in Nicosia and Greece who managed to survive the intervention are added up, it is obvious that the amount of Greek soldiers was far more than the official number of those allowed to be deployed in Cyprus according to the 1960 Cyprus Treaty of Alliance.

Now it is time to ask what these additional Greek mainland sol-diers, sent by the government of Greece, were doing on the island of Cyprus. Were they sent for a sunny holiday on the beaches of Cyprus or to massacre Turkish Cypriots in an effort to fulfill the great dream named the “Megalo Idea” by Alexander Ypsilanti in 1796?

It is officially recorded that some 20,000 Greek soldiers were sent to the island of Cyprus by the government of Greece in 1964, unoffi-cially sneaking in with their armor, arsenal, ammunitions and vehicles.

In 1968, after four years of their tyranny and numerous massa-cres of Turkish Cypriots, these illegal Greek troops were forced to go back to Greece by an ultimatum from Turkey.

Paragraph 25 of the UN Secretary-General’s Report S/83446 of March 1968 to the UN Security Council, Appendix 18, titled “With-drawal of Greek mainland troops from Cyprus,” reads as follows:
“25. The repatriation of the Greek national troops took place be-tween 8 December 1967 and 16 January 1968, in pursuance of an agreement between Greece and Turkey arrived at in response to the Secretary-General’s appeals of 22 November, 24 November and 3 De-cember 1967 (S/8248/Adds. 3,5 and 6). Since the responsibility for the repatriation operation was assumed at the time by the parties themselves and did not, strictly speaking, come within the UNFICYP mandate, UNFICYP undertook no independent observation in this connection. It was evident however that several thousand Greek Na-tional troops had left the island, taking with them a considerable amount of equipment and vehicles, including tanks. It is believed that most of the troops who were embarked came from formed units that were serving as part of the [Greek] Cyprus Government’s armed forces. It is known however that Greek national army officers and men are still serving individually in the National Guard and on the headquarters staff, but UNFICYP has not been in a position to estimate their number.”

It is quite obvious that the withdrawal of Greek mainland troops from Cyprus was just a display or a comedy staged by the Greek Cypriot administration and the government of Greece.
They existed on the island of Cyprus illegally and unlawfully from 1963 to 1974 and have numbered around 7,000 since 1974.

Whose existence is illegal on the island?
Is it the Turkish troops, who intervened according to the 1960 Cyprus Treaty of Guarantee on July 20, 1974 to prevent inter-communal clashes, or the Greek mainland troops, who are on the isl-and with no official reason or treaty and killed thousands of innocent Turkish Cypriots during the dark years from 1963 to 1974?

22 Eylül 2007
CEMETERY FOR GREEK SOLDIERS IN SOUTHERN CYPRUS için yorumlar kapalı
Okunma 240
bosluk
Prof. Dr. Ata ATUN Makaleleri, Özgeçmişi, Yazıları Son Yazılar FriendFeed
Samtay Vakfı
kıbrıs haberleri
kibris 1974
atun ltd

Gallery

Şehitlerimiz-1 kktc-bayrak kktc-tc-bayrak- kktc-tc-bayrak kktc-tc-bayrak-2 kktc-tc-bayrak-4

Arşivler

Son Yorumlar